
-მიქაელ იქნებ დროა შეწყვიტო! კარებში ჯერ კიდევ გაბრაზებული იდგა და მიყურებდა.საკმაოდ კარგად ვიცოდი რასაც გულისხმობდა მაგრამ ისიც ვიცოდი რომ უკან ვერაფერს დავაბრუნებდი. -მიკა,შემომხედე!თუ ამას არ იზავ მე აღარ დავბრუნდები,არასდროს....სამუდამოდ წავალ. ჩემთვის უკვე აღარაფერს აღარ ქონდა მნიშვნელობა,გაუნძრევლას ვიჯექი ფანჯარასთან და დიდ მთვარეს თვალმოუშორებლად ვუყურებდი,თითქოს მისგან მოველოდი პასუხს ყველაფერზე. -ელია,თუ შენ დამტოვებ მე ვერ შეგაჩერებ,მაგრამ თუ დარჩები ვერც მაშინ მოგცემ გარანტიას რომ შევიცვლები,შენ იცი ამას რატომაც ვაკეთებ, მხოლოდ შენ იცი ის რაც მოხდა და გთხოვ ბოლომდე შეინახო. გოგოს აღარაფერი უთქვამს,მხოლოდ უიმედო მზერით გახედა ფანჯარასთან მჯდარ გამხდარ ფიგურას,შეტრიალდა და წავიდა,მაგრამ იცოდა ვერ შეძლებდა მის დატოვებას. მიAll Rights Reserved
1 part