Erzen (+18)

Ben kurtarılmayı bekleyen bir kadın değildim. Ben, doğru zamanda kendimi kurtarmayı bekleyen kadındım. Ruhumu bu esir tutulduğum zindandan kurtaracak ve özgürlüğüm için kanat çırpacaktım.

"Erzen," Gözleri gözlerimi es geçti. "Nasıl bu kadar güçlü olabiliyorsun? Yaşadığın onca şeye rağmen hemde?"

Gülümsedim. "Soydam," Onun aksine gözlerine baktım. "Nasıl beni çözemiyorsun, sana bu kadar yakınken?"