का हो थांबलात का? ,,,,अहो,,,, बोट घाला..,,,,झोपलात कि काय? " सुषमा वहिनींचा सूर अजूनही उत्तेजित होता. पण त्याचा अंदाज घ्यायला किंवा त्याची कदर करायला संजय भाऊ होते कुठे? ते कधीच स्वप्न नगरीत पोहोचले होते. घोरण्याचा स्पष्ट आवाज मला आता ऐकू येत होता. थोडा वेळ खाली मला फक्त बांगड्यांचा आवाज आला. पण मग मात्र एक संजय भाऊंच्या घोरण्याचा आवाज वगळता सारं काही शांत झालं होतं. मी झोपायला गेलो. पण झोपेत असताना केवळ आणि केवळ सुषमा वहिनींचे विचार होते. सतत राहून राहून मनाला एक गोष्ट खुपत होती. ती म्हणजे सुषमा वहिनींसारखी इतकी मदमस्त मेनका या संजय भाऊंच्या उजाड रानात काय करतेय, हिची जागा तर स्वर्गात आहे. काय करतेय हि या आटलेल्या विहिरीत ? हिची जागा तर त्या फेसाळणाऱ्या आणि दणकून पडणाऱ्या धबधब्यखाली आहे, तिचे अमृतघट संजय भाऊंसारख्या सामान्य माणसाच्या हाती, ते तर यौवनाने बहरलेल