Znaleźć Cię to nie problem/ WSTRZYMANE

Budzi mnie dźwięk odsuwania suwaka, zanim jednak zdążę zareagować, ktoś zatyka mi usta swoją ręką. Chcę krzyczeć i wyrwać się, ale ta osoba skutecznie przyciska mnie do ziemi swoim ciałem, przez co nie mogę się ruszyć, do oczu napływają mi łzy, kiedy słyszę:

- Uspokój się. - Czuje oddech Blaisa przy swoim uchu. - Sprytnie sobie to wymyśliłaś, ale znaleźć Cię to nie problem.

Brunet puszcza mnie, po czym kładzie się obok.

- Oszalałeś? Jesteś nienormalny! - Mówię, wychodząc z namiotu.

- Ja? To ty rozbijasz namiot na jakimś zagrzybiałym kampusie, zamiast jak normalny człowiek spać w łóżku. - Mówi, wychodząc za mną.

- Z chęcią będę w nim spać, kiedy oddasz mi moje dokumenty i klucze. - Warczę.

- Miałem na myśli moje łóżko.

Druga cześć „Znajdź mnie jeśli potrafisz." Nie wymaga jednak czytania pierwszej części, bo jest to osobna historia.