ŞEYTANIN İNİ

" O deli kızımı korkutuyor! Sana bin kere söyledim onu o deliler hastanesinden çıkarıp buraya getirme dedim!"

Bakışlarımı öfkeyle konuşan o kadından çekip, korkuyla olanları izleyen minik kıza çevirdim. Benden korkuyordu. Herkes gibi onu da korkutmuştum. Korkutucu biri miydim? "Çok meraklıydım zaten sizin evinize." dedim alayla karışık. Öfke dolu bakışlarını umursamadan dirseklerimi yasladığım masadan çekerek ayağa kalkıp, altımdaki sandalyenin yere devrilmesini sağladım. Gözlerimi babama diktiğimde ne yaptığımı sorarcasına beni izliyordu. Karısına diklenmeme sinirlenmiş olmalıydı.

Bakışlarımı kaçırıp küçük kıza döndüm yeniden. "Seni korkuttuğum için özür dilerim küçük. Görüşürüz." Duraksadım. "Belki."

Arkamı dönüp kapıya doğru ilerlerken babam arkamdan seslenmişti, "Kızım! Nereye gidiyorsun bu saatte?" Umurundaydı sanki. Arkama dönmeden cevapladım. "Ait olduğum yere," imalı sesimi yükselterek devam ettim, "Deliler hastanesine!"