Yürüyordum, kulaklığımı takmıştım. Kulağımda son ses müzik yankılanıyordu , oysa öylesine sessizdi ki her şey. Öylesine yalnızlık kokuyordu ki sokaklar... Bayılacağımı düşündüm, hemen burada, birkaç saniye içerisinde yere yığılıp kalacağımı sandım. Oysa gözlerimi kapatamıyordum bile ; yıllarca, günlerce ölümü dilemiş, ölmeyi denemiştim. Öldürmeyen Allah öldürmüyor, senden bu lanet yaşamı yaşamanı bekliyordu. Bir kitapta okumuştum '' Acı hissedilmeyi talep eder. '' diyordu ancak acılarımı hissedemiyordum ki ben, acıların içinde yaşıyordum...