Sadece

o zaman 16 yaşındaydım galiba.
liseye gidiyorduk. sınıfta özge diye bir kız vardı. güzel değildi kız. hiç dikkat etmezdi kendine. dalga geçerdi diğerleri erkek falan derlerdi. benle arası iyi olmuştur. matematiği süperdi kopya falan verirdi. konuşurduk, sohbet ederdik. sohbeti iyiydi, bilgili bir kızdı. hatta daha sonra bizim oturduğumuz sokağa taşındılar sabahları çoğu zaman beraber giderdik okula. neyse, araya yaz tatili girdi her yaz antalyaya gidiyorlarmış. yine oraya gittiler 3 ay boyunca görmedim onu. arada msn'den konuşuyorduk. bir kaç kerede aramıştı telefonla görüşmüştük. çok iyi bir kızdı. 3 ay sonunda okul tekrar başladı. ilk hafta görmedim onu okulda. gelmemişti.
bir kaç gün sonra msn'de yakaladım. noldu hasta mısın gelmedin dedim.
yok ya geç döndük sadece yarın gelecem dedi. tamam. dedim. bu kız okuldaki en
iyi arkadaşım gibi bir şeydi. şimdi düşününce aslında karışıkmış durum. pek
arkadaşı yoktu bende sırf bu yüzden sohbet etmeye giriştim galiba, bilirim yalnızlık,
dışlanmışlık hissini. her neyse ertesi gün otururken bahçede arkadan biri naber
diye seslendi. döndüm baktım, gülümseyen bir kız var. ilk önce tanımadım. şaşırdım
bir şey de diyemedim. herkesin sınıfta vardır muhakkak, hafif kilolu, incin
saçlı, ense kılı olan, sivilceli, neredeyse bileğine gelecek şekilde etek giyen
tipler. bu kız böyleydi. ama şimdi karşımda bambaşka biri var gibiydi.