"İyi akşamlar Gözde Hanım." Seslenen üst komşum orta yaşlı Ahmet Bey'di. Bir yerin CEO'su olmayan, yakışıklı ya da kaslı olmayan, düz bir Ahmet'ti. "İyi akşamlar Ahmet Bey." Düz Ahmet başını sallayıp binaya girerken sıkıntıyla iç çektim. Millet dizilerde CEO'ları, kaslı abileri götürürken benim payıma düz adamlar düşüyordu. "Aksiyon istiyorum ulan" diye bağırasım geldi. Hoş, aksiyon olduğunda da "belim ağrıyor" deyip kaçan bir ruh hastasıydım. Kafana sıçayım Gözde. İç sesim haklıydı. Kaltak hep haklıydı. Onu boş verip ikinci kadehi doldurmak için ayaklandım. O esnada bilmediğim ise; bir yerlerde, birilerinin, aksiyon isteğimi gerçekleştirmek üzere harekete geçtiğiydi.
27 parts