MEDUSA AKADEMİSİ

Burası Novada.

Varlığını Tanrı'nın bile unuttuğu hayalet kasaba.

"Bir gün geldiğinde ve kader işlediğinde, kusurlu ruhlar birbirine sımsıkı düğümlendiğinde gün ışığım, gözlerini aralayıp başını gökyüzüne çevirdiğinde adımı üç kez fısılda."

"Beni kurtaracak mısın? Oysa beni kalbimden vuran sensin." Göğüs kafesimdeki dikenler kalbime battı, "Katilime mi sığınayım?"

Gülümsedi, öylesine soğuktu ki kanımın donduğunu hissettim, benim zihnimde değil de onun zihninde bir şeytanın varlığının olduğunu düşündüm "Unuttun mu Lider, sen yalan söylersin çünkü buna mecbursun."

"Ben yalanlar söylerim ve sen de inanırsın."

Göğsümden kan aktı, ruhum katrana bulandı ve bir beden 21 gram kaybetti.

"Sana inanacağıma eminsin, doğru. Ben sana inanırım." Siyah saçlarından bir tutamı parmağımın ucuyla iteledim. Bu silik dokunuş hem nefret hem de muhtaçlık doluydu, "Ben sana hep inanırım, sen de hep bana yalanlar söylersin."