Nereden baksan kırgınım. Şefkat ve sadakatle baktığım insanların giderken gülen gözlerine kırgınım, uçan kuşa, aldığım nefese, gece olduğunda çekip giden güneşe, konuşmayan duvarlara, dirhem dirhem ezilmiş kalbimin içine kapanışına en çok da. Bu kırgınlık geçer mi? Bilmem. Lakin hala alışabilmiş değilim kendisine. Bir yabancı gibi karşılıyorum onu, evimdeki bir misafir gibi. Açıyorum kollarımı istemeye istemeye, buyur ediyorum içeri. Ne kalkası var ne de kollarımı bırakası...
Miray sırların, yaşamın ve ölümün kilit noktası olan o kişi. Her şeyin başlangıcı ve belki de her şeyin sonu.
🗝️
6 yaşında ailesi tarafından terk edilen Miray, yıllar sonra babasıyla karşılıyor ve böylelikle hayatında yüzleşmeye belki de hiç hazır olmadığı şeylerle yüzleşiyor. Miray, çok büyük bir oyunun döndüğünün farkında fakat o, oynamayı red ediyor. Yöneticiyi arıyor. Yönetici ise planını gerçekleştirdığinde, asıl yıkım ve oyunun o zaman başlayacağının farkında değil. Çünkü Miray, yalnız değil. En yalnız kaldığını sandığı anda bile.
❝Çığlıklarını duyuyorum. Yardımım için yardımın gerek, Kimsesiz.❞
.
.
.
.
Her okuyucuya hitap etmeyebilir.