MENDACIUM - poznać prawdę || morrigan_rey

„Ona nie raz próbowała mnie zabić - odparłam spokojnie mimo tajfunu emocji krążących w mojej głowie - Każda blizna to jej nieudana próba, i przysięgam Ci, że mogę nawet sprzedać duszę diabłu, ale nigdy nie dam jej tej satysfakcji i choćby nie wiem jak się starała, nie zabije mnie. - uniosłam głowę i napotykając jego jasnoszare nic nie rozumiejące oczy dodałam stanowczo - Nigdy. "

„ - Kto by pomyślał, że za chęci można zginąć... - pokręciłam głową a rozpuszczone włosy zafalowały ukrywając moją twarz za ich kotarą
- Podobno ciekawość to pierwszy stopień do piekła - odpowiedział mimo, że było to bardziej stwierdzenie niż pytanie
- Cóż... W takim razie niech nawet mnie pochłonie"

„Nic nie rozumiesz! Jak możesz tyle lat być na to wszystko ślepy?! Jak możesz ze spokojem patrzeć jak ona rozbija naszą rodzinę! - pierwszy raz. Pierwszy pieprzony raz przed tym człowiekiem w moich oczach pojawiły się łzy, które powoli zaczęły spływać po moich policzkach zostawiając na nich dwa mokre ślady, pokazujące jak bardzo mi zależy żeby chociaż wysłuchał mnie do końca.
- Wyjdź. - przez szum dudniący w moich uszach myślałam, że się przesłyszałam - Powiedziałem wyjdź! - czyli jednak. Ostatnia nadzieja właśnie odeszła wraz z ostatnią łzą spadającą i roztrzaskującą się o podłogę gabinetu. "

„ - I co?! Myślisz, że sama dowiesz się prawdy, która sięga stulecia wstecz?! - krzyknąłem tak że szyby w starej rodzinnej bibliotece niebezpiecznie zadrżały
- Tak do cholery! Dokładnie tak zrobię!
- Przecież to nie przynosi żadnych efektów... Długo się jeszcze będziesz starać? - podeszła do mnie omijając stos leżących na podłodze książek i unosząc lekko głowę spojrzała mi w oczy. Wypuszczając powietrze przez nos nie z rezygnacji a z zawzięcia powiedziała:
- Do mojego ostatniego oddechu."