Güneş her doğduğunda gecenin göğsümün üzerinde bıraktığı gizemli derin yara kapanırdı. Güneş doğduğunda kendimi güçlü hissederdim. Geceleri korkak bir çocuk gibi saklandığım o kuyunun dibine gün ışığı vurduğunda, soyulmuş dizlerime aldırmadan kalkardım. Ve belki de bu yüzden adımı ben seçmiştim. Bana verilen değil, bana güç veren olmalıydı. Bana güç vermeliydi ki, bende onun karanlığını boğmalıydım. Ve belki, şansım varsa geceden yıldızları çalardım. 🍀 10.09.21