Oluk oluk kan, cehennem soğuğu gibi bir ten. Omurganda bir yabancının elleri, onun altında sımsıkı tuttuğu keskin bir bıçak.
O yabancı, aslında o kadar yabancı değil sana.
Yakın, çok yakın. Şahdamarında kusursuz atan bir nabız gibi, damarlarının içindeki öfkeyle fokurdayan kanın gibi, tanıdık bir yabancının nefesi gibi yakın sana. Saçlarının telinden, gözlerinin koyusuna kadar; bakışından, başkasını yakışına kadar yakın sana. O bir düşman değil ama düşman olamayacak kadar içinde fakat bir şehir kadar da dışında senin.
O sana bir duygu, onca şey arasından. Seninde uğruna canlar aldığın, kıvılcımında tutuştuğun bir duygu. Gözleri kör eden, gözünün kör olduğu tek bir duygu.
İntikam.
🗝
"Bana benziyorsun fakat bu seni öldürmeme engel değil."
Ben Dilda Mardinin en büyük aşiretin kızı Amed ağanın torunu Dijwar kalkanın kızıyım.
Babasının işkenceleriyle dedesinin hor görüşleriyle büyüyen Dildan Kalkan.
...
Baran Temizer koca Mardinin korktuğu konuşurken başını yere eğdiği yolda karşılaşan insanların yolunu değiştirdiği sert ifadesinden ödünç vermeyen acımasız merhamet duygusu olmayan insanların zalim dediği Baran ağa.
Elini serçe masaya vurdu.
"Ne demek berdel olur topunu siktiğimin piçi benim kardeşimi kaçırıyor ölüm karar verilmesi gerekirken ne demek berdel!"
"Karar verilmiştir."
Duygularıyla yere yığılan dilda kafasını eleri arasında aldı nasıl berdel olurdu hayalleri vardı önce babasından kurtulacak sonra okuyup avukat olucaktı nasıl yapardı nasıl Mardinin en zalim ağasıyla evlenirdi.
Baran ve dilda
🖤
(Kurgu; yetişkin içerik bulundurur.)