Safderun

"Kızım sen delimisin ne atlıyorsun arabanın önüne" dedi kalın bir ses. Benim babam ölmüştü. Beynimde kelimeler sürekli fısıldıyordu. Bir anda ağlayarak bağırmaya başladım.
"Bugünü tarihe yaz erzurum bugün içimdeki küçük kız çocuğu yetim kaldı. Bugün benim sırtımı yasladıgım, arkasına saklandığım dağım yıkıldı. İlk oyun arkadaşımı, ilk aşkımı kaybettim ben." Çok bağırıyordum öyle bağırıyordum ki boğazım acımaya sesim kısılmaya başlamıştı karşımda ki genç adam ise şaşkın gözlerle bana bakıyordu. Deli gibi ağlıyordum yumruklarımk göğsüne vurmaya başladım.
" bugün ben kimsesiz kaldım tek varlığım vardı o da gitti, çocukluğum öldü benim çocukluğum kimle dertleşicem, kime aşık olduğum zaman anlatıcam, kimle sevincimi üzüntümü paylaşıcam artık" diye bağırıyordum o arada bileklerimi tuttu bi anda bağırdı
"Sakin ol noluyo bişey anlamıyorum" biraz öncekinin aksine sakinlikle fısıldadım
" öldü. Babam. Babam öldü bugün" yeşilimsi gözledi biraz daha açıldı o ara bağırmaktan olsa gerek başım dönüyordu. Kafamı salladım kollarına daha sıkı tutundum.
"Evet, öldü. Yalnızım artık kimsem kalmadı"
O an gözüm karar daha sıkı tutundum ki farketmiş olmalı elleri belime sarıldı nefes alışverişlerim hızlamıştı boğazım yanıyordu sanki biri boğazımı sıkıyordu nefes alamıyordum
"Nef- nefes ala- alamıyorum"
"Sakin ol tamam derin derin nefes al"
Ne kadar denesemde olmuyordu artık nefesim kesilmeye gözüm kararmaya başladı ve sonra fısıldayaraktan gözlerim karardı.
"Ölmüş..."