Si Veera Eugenio ay isang senior high school student sa bansang South Korea-sa kanyang murang edad ay marami na siyang binubuhat na responsibilidad, kasama na roon ang kanyang responsibilidad sa kanyang pamilya. Mayroon siyang isang nakababatang kapatid na mayroong special needs or Autism, ngunit sa kabila noon ay hindi nagbago ang pagmamahal niya rito-mas lalo pa niya itong minahal dahil sa kanyang mga kakulangan. Mayroon ring isang dakilang ina si Veera, pinapasok nito ang kahit na anong marangal na trabaho makapaglagay lamang ng pagkain sa ibabaw nang kanilang mesa.
Sa kabila ng kasipagan nang kanyang ina, ang kanilang pamumuhay ay hindi kaylanman naging madali para sa bawat isa. Si Veera ay isang mabuting anak, kapatid, kaibigan, tutor, estudyante at isa sa kabataan na natututo pa lamang na tumayo sa kanyang sariling mga paa at nag uumpisa pa lamang nagkakaroon ng sarili niyang buhay...
Makakaya niya kayang panatilihin ang kislap sa kanyang mga mata at ngiti sa kanyang mga labi-sa kabila nang walang katapusang problema at hamon ng buhay na kanyang kahaharapin?
O
Pipiliin na lamang na mamuhay sa mas madaling buhay-sa loob ng isang panibagong mundo-kung saan ang kanyang mga emosyon at agam-agam ang naging daan upang mabuksan ang lagusan papunta rito?
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.