AKIBET

Sessizliğin çığlıkları sağır ediciydi şimdiden. Sessizliğin şiddeti, şiddetin öfkesi. Sahi, yaşın kaç? cinsiyet? Ah, önemli değil. İçimize içimize işleyip, bizi öldüren o kahrolası bazı şeyler tüm insanların derin benliğine bir tokatti. Kendimizde dahil itiraf edilemeyen bir çok şeyin suratınıza can yakıcı şekilde vurmasiydi. Neydi? Bunlar neydi? pişmanlıktı. Pişmanlığın boyutu hiç bu kadar zirvede, hiç bu kadar can yakıcı, hiç bu kadar aciz hissettirmemişti. İnsanın kendini aciz hissetmesi, hiç bu kadar buğulu baktırmamıştı hayata..