Kızın göz yaşları yağmur taneleriyle bir bir yere düşerek çamurda kaybolluyordu. O gece ki gibi yüzünde acı peydahtı. Olay üzerinden ne kadar zaman geçerse geçsin yüzünde acı eksilmiyordu. Umut'un ruhunu çaldığı gün kendi ruhunun yarısınıda kaybetmişti. Yanına yaklaşan adımların yüzünden başını dirseklerinden kaldırıp yine ona koşan adama baktı hep yanındaydı her zaman olduğu gibi Nefes nefese kalmış kehribar gözleri olan adam yanına diz çöküp omuzlarına sımsıkı sarıldı. Onu içine sokarcasına sımsıkı sarılan adama sokuldu. Ondan başka kimi vardı ki göz yaşları adamın dağ gibi olan omuzlarından kendine ırmak şeklinde çizerek dökülüyordu. Kendini geri çeken adam kızın yüzünü elleri arasına aldı. "Yine ağlıyorsun Zeze yine gözlerine eziyet ediyorsun Yarem" diye fısıldadı genç adam karanlığa rağmen kızın ıslak gözlerine . "Geçmiyor " dedi kız "Geçmeyecek Zeze geçecek diye seni kandıramam ama alışacaksın her gün yavaş yavaş canın yana yana da olsa acıya alışacaksın Zeze " "Alışacağım Aram" "Beraber alışacağız Yarem beraber