GÖKYZÜ:YILDIZLAR

Bir içki...Herkes ayrı bir tat alır. Bir içen bu der diğeri şu. En son ya akıllarını, ya kalplerini ya da canlarını kaybederlerdi.
İkisi koy denizlerde kaybolur aynı tatta, biri kalbinden diğeri canından.
İkisi yeryüzünde savrulur akıllarından.
Biri falezlerin sözcüsü kalbinden diğeri toprakların tacı canından aynı tatta.
Tat bu diyenlerden biri gözlerde boğulur diğeri denizlerde aklından.
Biri sırtında yangınlarda kalbinden.
Biri kurban canından ağaca
Geriye kalanlarsa ilacını bulmuş yıldızağacının gölgesinde, acılarının baharında, yapraklar dökülür çiçekler açar, yeşil renk sayılmış, maviyse gökyüzüne bahşedilmiş zamanın kumarında...

Bir geçmiş vardı. Alessa Conte. Hepimizin geçmişi oydu. Onunla başlamıştı bu hikaye ve İtalya'dan vurmuştu bizi. Kızıl bir maviyle yakmıştı. Şimdi onların geçmişi altında eziliyorduk. Annem...Benim en büyük yaramdı. Hepimizin öyle değil miydi? Yıldızağacı kolyeleri, beş kişi, vücudumuza kazılan semboller...Ben Kumsal Çiçekçioğlu. Bir Yıldızağacı Efsanesini okuyorsunuz...