Ellerime baktım, ne yapmam gerektiğini çoktan unutmuştum. Kulağımdaki uğultuyla birlikte etraftaki kanı görmüyordum. Her şey donmuştu aklımdaki düşüncelerle birlikte. Niye burada olduğumu hatırlamıyordum. Gözlerimi hızlıca bir kaç kez kırpıştırdım.
Etraf beyazdı ve beyazlığın ortasında kırmızı rengi.
Bunca zaman en sevdiğim rengi kırmızı sanırdım, ama ben hiç kırmızı sevmezdim ki nefret ederdim.
Sahi ben neden nefret ederdim?
Bu hikayede +18 vardır. Cinsellik ve kan içerir. Rahatsız olacaksanız lütfen başlamayın.
Yetişkin içerik!Todos os Direitos Reservados