ZAMANIN İTAATKÂRLARI

Bazı ruhlar vardır karanlıkta yolunu arayan ve bazı ruhlar da vardır ki, karanlığı hiçbir zaman sorun olmayan.
Karanlık bir kafese hapsedilmiş zifiri karanlıkta, anahtarlarımızı aramak gibiydi ruhlarımız.
Sessizliği duyabiliyor, karanlığı görebiliyorduk.
Tek başımıza bir hiçliğin içine düşüyorduk.
Ateşe ihtiyacımız yok, ateşsiz kül olacaktık. Gölgenizin bile yanınızda olmadığı bir karanlık... Gölgeler bile sadece ışıkta belirir.
Bizim ruhlarımızın, gölgesi bile lanetliydi.
Kafese daha da çok sıkışacak ruhumuz; bedenimiz değil, düşüncelerimiz sığmayacak kafese.
Ruhumuz ağlayacak, gözyaşlarımız akmayacak..
Asıl savaş karanlıkta değil, ruhumuzdaydı.
Oysa bedenimizin ruhumuza verilmiş bir araçtan ibaret olduğunu; ruhumuz, bedenimizi terk edince anlayacaktık...