sevgi zor iştir her babayiğit sevemez. adını duyduğunda cız eder için ,yanan organlarının kokusu gözlerinden damla damla düşer. . sanki elini uzatsan avuçlarında elleri ama açtığında gözlerini yok ışte öyle kilometrelerce uzak öyle imkansız öyle mümkün. . iki kelime on üç harftir bizi hayata bağlayan bazen. oysa bana seni seviyorum dediğinde sana konuşmayı öğreteni sevmiştim.. kimsesiz geceler de hickiriklarimi duyduğunu biliyor ve neden gelmediğini merak ediyorum ey benim kalbim ey benim gözlerimin adresi. Gel gel saril bana bir fincan kahvenin kırk yıl hatri var demişlerdi be adam kırk yıl değil daha bir saniye olmadı sanki bak kokun uzerimde Ben tanırım seni uzmezsin kimseyi şimdi merak ediyorum ben kimse değilim değil mi? düşünüyorum şimdi kapat gözlerini için acıdı bilirim ben seni ayaklarına kapandigimdada böyle içinin acısını hissetmiştim biliyorum ne sen donersin bundan sonra ne de ben kapıyı acabilirim...