Miras Mektubu #Wattys2014

Kapağı hazırlayan Melis Oral'a teşekkür ediyorum ^^

Mavi gözlerimi kahverengi gözlerine diktim. Kalbim sanki bir kuştu ve kafesinden çıkmak için çırpınıyordu şuan.O hep benim yanımdaydı, beni anlıyordu, beni dinliyordu ve en önemlisi tüm geçmişime rağmen bana kahkaha attırabiliyordu... Onu seviyordum, her şeyiyle,tüm sakarlığıyla,tüm mutluluğuyla,tüm hüznüyle, tüm eğlenceli haliyle, tüm çaresizliğiyle...

" Biliyorsun," diyerek yutkundum ve başımı önüme eğerek dolmuş olan gözlerimi ondan sakladım. "Ben yetimhaneden Tom amca sayesinde ayrılmıştım.Yıkık döküktüm sanki o zamanlar, erken yaşta kaybettiğim ailem ruhsal yönden bana çok zarar vermişti...", dedim ve burnumu çekerek devam ettim. "Sonra, o benim tekrar şefkati hissetmemi sağladı, Tom amca... Onun sevgisi beni kendime getirmişti, tekrar yaşama isteği uyandırmıştı içimde... Ailemin yokluğunu neredeyse onun sayesinde hiç hissetmiyordum, ama hayat benden onu aldığında sanki bir vazo gibi parçalandım ve ne kadar birleştirlirsem birleştirileyim asla eskisi gibi olamadım... Kalbimi ikinci kez kaybettim sanki, yıkıldım, yok oldum, harabe gibiydim. Sessiz gecelerde saatlerce ağlardım her gün, ", diyerek gözlerimi onun gözlerine diktim, o güzel kahve tonunu çok seviyordum... Gözümden süzülen bir damla gözyaşımı elimin tersiyle sildim ve burnumu çektim. "Sonra sen çıka geldin ve hayatım değişti. Benim kahramanım oldun Adal, sen benim kaybettiğim tüm her şeyime rağmen bir umut ışığı oldun..."

Mutlu sözlerle başlayan bir aşk. İki, sevgisi için canını verecek kişinin hikayesi... Peki ya ortada bir oyun varsa? Her hikaye mutlu sonla mı biter? Bu aşk mutlu sonla mı bitecek, yoksa ölümle mi?