Kαԃıɳ

Kadın,boy aynasının karşısına geçtiğinde,vücudunu inceledi..
Göğsüne uzanan sarı saçları,ona daha çaresiz bir görünüm verirken,vücudunu baştan aşşagı süzmeye devam etti.
Ayaklarındaki anlık kilo değişiminden oluşan varisler,rahatsız etmiyordu onu.
Gereksizce takılmış,dikkat çekmeyen bir aksesuar gibiydi onun için..
Ne dikkat çekiyor,nede işe yarıyordu.
Ellerini vucuduna sardıktan sonra,gözünden düşen yaşa aldırmadan mırıldandı;
"Bu vücudun,ona ait olmasını istemiyorum,Alice..."

• • • • •
Kont,karşısına geçitiğinde,duygulu ve bir okadarda küstah bir şekilde söyledi:
"Söyleyinsenize,beni sevmeniz çokmu zor?"...
• • • • •
Bu bir dönüm noktası,kadın'ın bu seçimi kendi sonunu mu getirecek?
Yoksa gerçekten onun "mutlak kurtuluş" u mu olacak? ...
Hayat denilen acımasız tiyatro oyununun esiri olan kadın,öylece kendi mezarınımı kazacaktı?...

Dünya denilen hiçliğin ortasına atılmış,kimsesiz bir kadın,yaşadığı duygu karmaşasıyla çalkalanırken,tanıdıklarından durmadan darbe yemeye devam eden,sosyal statüsü yüksek bir mahkumun ve onun mutlak kurtuluş'unun hikayesi...