Gitme, N'olur!

Sessizlik insanın düşünmek için arka plana attığı ya da düşünmek istemediği ne varsa çıkartıp tam karşısına koyuyordu. Siz görmezden gelmeye çalıştıkça da burnunuzun dibine sokuyordu. Kısacası sessizlik beni pesimistliğe zorluyordu.
Biliyor musunuz? Bana hiç bir şeyi sevme hakkını vermediler, bende maviyi sevdim.
Babamı sevdim. GİTTİ!
Annemi sevdim. BAŞKA BİRİSİYLE EVLENDİ.
Fatih'i sevdim. O DA GİTTİ!
Mavi de gider mi? Gider, fakat her sabah tüm pişmanlığı ve utangaçlığıyla sabah kızararak da olsa geri gelir.
Bu hikaye gidip de geri gelmeyenlerin adına.