Kaos

Boşluk vücudunu kötü huylu bir tümör gibi ele geçirirken, en son anne karnında uyuduğu kadar derin bir uykuya daldı. Soğuk, zarif ve narin bedeninin her zerresine işliyordu. Ancak o bu hissiyatın sıcak bir kucaklaşma hissinden farksız olduğunu düşünüyordu. Belki de hiç hissedemediği anne-baba şefkatini, şimdi ölümün soğuk kollarında sıcacık kalbiyle hissediyordu. Hoşçakal diye mırıldandı, ancak onun için bu bir vedadan çok eve/ait olduğu yere dönüştü.