bir yalan söyle bana |texting

Bir yalan..bir yalan söyle bana, göreyim yüzünü, göreyim yüzünü son kez.." oturduğum kaldırımda kendimi biraz daha geriye itip ağaca yaslandım. Dizlerimi uzatıp sırılsıklam olmuş taytıma ve çamurdan beyazlığı gözükmeyen ayakkabılarıma baktım. Ha bir de titrememe sebep olan ayaklarımdaki ıslaklığa yüzümü buruşturdum. Bir saattir boş sokağın kaldırımında oturmuş rota dinleyerek ağlıyordum. Neden mi? Bu şarkı hayatımın en güzel zamanları sandığım, mutlu oluyorum sandığım ve kabusum olan, düştüğüm boşluktan asla çıkamayacağımı bana haykıran şarkıydı. Dibe vuruşumun şarkısıydı. Hâla ilk günki gibi hissettiriyordu önce. Sanki karnıma birsürü kelebek koyulmuş, uçuyorlarmış gibi. Sonra o kelebeklerin hepsi koca bir yumruk olup karnımı ezip geçmeye ant içmiş gibi oturuyordu tam oraya.
Ne zaman yağmur yağsa buraya gelirdim. Her şeyin başladığı bu kaldırıma gelir, saatlerce ağlardım. Yağmur duruna kadar ağlar bu şarkıyı dinlerdim. İnsanlar çok çirkin ve bu kesinlikle fiziksel değildi. Düşüncelerimden telefonumun bildirim sesiyle sıyrıldım. Islak ellerimle tuttuğum telefonu cebimden çıkarıp wha8tsapp'a girdim.

053*****: Şu siktiğimin kaldırımından kalk ve evine git artık.

bu kim amk? ne alaka amk? noluyor amk?

Lâl: Pardon?

053*****: Hasta olacaksın Özge.

bu kimdi ve bana neden özge diyordu? Bu güne kadar bana ondan başka kimsenin özge demesine izin vermemiştim, vermezdim de.

Lâl: Kimsin bilmiyorum ve merak da etmiyorum. Sakın bana bir kez daha Özge deme.

Lâl: Sakın.

053*****: Kim olduğumu bilmediğinin farkındayım.

053*****: Sen bana baktın da beni hiç görmedin ki.

053*****: Sen beni hiç görmedin Özge.