Gecenin İzi
  • Reads 6,287,240
  • Votes 333,006
  • Parts 58
  • Reads 6,287,240
  • Votes 333,006
  • Parts 58
Ongoing, First published Oct 06, 2021
30. 11. 2024 Tarihinde Kitap Kaldırılacaktır.
All Rights Reserved
Table of contents
Sign up to add Gecenin İzi to your library and receive updates
or
#846aşk
Content Guidelines
You may also like
HAZAN by geceegunesim_
11 parts Ongoing
Hazan Kara. Lavanta kokulu Hazan Kara. Cehennemin içindeki en günahsız mahlukat. Bir kukla. Ufak bir çocuk, Hazan Kara. "Ben neşeyle gülen küçük bir çocuktum aslında ama beni öldürdüler.* Hayallerimi, umutlarımı, gülüşlerimi toprağın altına canlı gömdüler. Ruhum sıkıştı, daraldı, patladım. Yeniden doğdum şimdiki ben olarak. O küçük, güzel, sihirli çocuk hep içimde ukte kaldı, kendi içindekilerle. Bütün sevinçlerim kursağımda kaldı. Bütün insanlara yabancılaştım. Ama en çok da kendi insanlığıma uzaklaştım. Bir şeytana evrildim zamanla. Merhametimi, neşemi, gülüşlerimi çaldılar hali hazırda kurak olan bir topraktan çiçek yolar gibi. İlk usul usul yaklaştılar, sever gibi. Narince okşadılar. Yalnız hızla uzaklaşırlarken köklerimi gördüm ellerinde, gözlerinde belli bir gurur. Bir hayatı söndürmenin gururunu haykırıyordu gözleri yumrukları arasında ve ayakları altında renk renk açan çiçekleri ezerlerken çöp gibi. Tek bir tane de değillerdi. Onların ruhuma açtığı oyuklarına başkaları da nefret tohumları ekti çünkü. Kurak toprağımı suladılar. Ben iyilik için savaşırken bir damla suyu esirgeyenler yeşillendi etrafımda. Oradan biliyorum. Hatta -çok gülünç aslında ama gülerken sızlıyor kalbim. Pek gülemiyorum insan içinde acıdığından canım, neyse- can oldular bana söylediklerine göre, canımı aldıklarından bir haber. İşte ben o zaman soldum. Zamanını doldurmuş bir zambak gibi boyun büktüm. Rengimi, kokumu beni ben eden varlığımı söktüler içimden hali hazırda. Şimdi bir köşede gözleri esasında akmaya hazır yaştan parıldayan ama sevinç ışıltıları sanılan kimsesiz bir çocuk var ve diğer bir kenarda da yabancı bir kadın. Kim acaba? Tanımıyorum pek. Bir tek kokularımız ortak. Zavallı. O da ölüm kokuyor. Aynı benim gibi. Nasıl da benziyoruz öyle. Neyse.
ARZELA  by hacer20154
20 parts Ongoing
Önümde duran araçlara korkarak bakmaya devam ettim ne kaçabiliyordum ne de bağırıp yardım isteyebiliyordum. Zaten yardım edecek kimse de yoktu sokakta olsa bile beni bu adamlardan koruyacak biri olamazdı. Geri geriye giderken önümde ki adam bana bakarak yaklaşmaya başladı. Ne istediğini bile bilmiyordum, ne beni tanıyordu ne de ben onu... Peki neden şimdi karşıma çıkmıştı? En sonunda durup ne olacaksa olsun diyerek nefesimi tuttup onun bana yaklaşmasını izledim. "Eylül Toksöz." duyduğum ismim kendime garip gelirken onun aksanıyla beraber yutkundum. İsmimi nereden biliyordu? İtalyan iş adamı Dean Temıs! Yanıma bir kaç adımda ulaştığında bana tepeden bakmaya devam ediyordu kafamı kaldırıp onun gözlerine korkmadan bakmaya başladım. Bir şeyden emindim o da benim bu adama bir zararımın dolunmamasıydı, ne yapabilirdi ki tanımadığı bir kıza?! "Ne istiyorsunuz?" kekelemeden söylediğim sözlerle Kaşları havaya kalktı ve gözlerime derin bir şekilde baktı kahverengi gözleri, ondan kaçıp kurtulmak istiyordum bunlar bana göre değildi. Bu yaşadıklarım bana göre değildi. "Ne mi istiyorum?" Bozuk Türkçesiyle kafasını havaya kaldırıp derin nefes aldı ve tekrar gözlerimin içine bakıp dudaklarını kıvırdı. Yüzü yavaşça bana yaklaştığında korkarak geri adım atacaktım az kalsın, kulağıma yaklaşan nefesiyle nefesimi tuttum. Sıcak nefesiyle konuştuğunda tüm vücudum taş kesildi. "Seni." Not: Klasik mafya kitabı değildir, bu kitapta gerçeklik yansıtılmıştır, lütfen ön yargısız okuyunuz. ARZELA adında yazılan ilk kitaptır. Başlama tarihi : 16 ağostos 2021
KELEBEK ETKİSİ 1-2 by tubux2
78 parts Ongoing
© Tüm Hakları Saklıdır. * HİÇ BU KADAR IŞIK SAÇMAMIŞTI. İnsanların gizemli ve kutsal bulduğu mucizevi bir çiçektir lotus. Yeniden doğuş gibi saftır. Ruhun yükselişi gibi güçlü. Ölümsüzlüğü simgeler, özgürlüğü... Çamur ve bataklıkta yetişmesine rağmen hiçbir şekilde bulunduğu ortamın kirini kendi üzerine yakıştırmaz. Elif gibi... Başından geçen acı tecrübenin ardından birçok kez ölümün yakasına yapışıp yalvaran Elif, son bir kez yaşamayı tercih eder. Tüm acılarına inat... Yeniden ayağa kalkma zamanı! Fakat ona en büyük çelmeyi geçmişinin atacağından habersizdir. Düştüğü yerden kalkmayı öğrenmiştir. Fakat artık yaralarını sarmak yerine kanatmayı tercih ediyordur. Susmak yerine intikamı... * Zifiri; o gecenin bedenimde bıraktığı koca hiçliğin kelime anlamıydı. Siyaha yaklaştığım, rengimin ilk bulandığı o an... Oysa nereden bilebilirdim ki siyahı bulandıracak güçte bir beyazlığımın olduğunu. O gece herkesin arzuladığının aksine, beni daha da güçlü kıldı. Zordu, çok zor. Yaşananları kaldırmak güçtü. Yaşanacakları tahmin etmek imkânsız... Hikâyem kurumuş bir defne yaprağına yazılıydı sanki. Okuyabildiğim kadarını yaşamıştım. Ben o gece, benliğimde yaşam bulan tüm beyazları siyaha sattım. Değiştiğimi düşündüler. Oysaki yenilendim. Gerçek benliğimi buldum. Ne kadar güçlü olduğumu anladım. Kendim kararırken, siyahı akladım. Ve bir hikâyeye başladım. Kendimin yazdığı, başrolünü üstlendiği bir hikâye. Ben kim miyim? Ben Elif Sancak. Temiz ve kirli arasındaki çizgide kirli tarafa itilen bir kadın.
KIYI GÜNEŞİ  by DuruMavii
2 parts Ongoing
Elisa, on sekizine girdiği gün açlıktan, savaştan ve sağanak gibi yağan bombalardan daha fena bir şey olduğunu öğrendi; Döneceğine söz verip dönmeyen bir adam. "Uyuduğum zaman açlığımı unutabiliyorum. O anlarda bombardımanın sesini bile duymuyorum. Sonra güneş doğarken, çıplak ayaklarımla sana koşuyorum ve Beyaz İnciyi kıyıya yanaştıracağın anı gözlüyorum. Buradayım, Vetnika Kıyısıyla birlikte utangaç kollarımı açmış seni bekliyorum." Beyaz İncinin yakışıklı kaptanı Antoni Denis Porowski'nin gemisi bir daha Vetnika Kıyısına yaklaşmadı. Oysa Elisa, titreyen bakışlarıyla Antoni'nin acı yeşil bakışlarından bunun sözünü almıştı. Elisa umutsuz bir gündoğumunda, iskelede oturmuş ayaklarını suda yüzdürürken, bir geminin yaklaşmakta olduğunu gördü. Heyecanla ayağa kalktı. Kalbi boğazında atıyordu ki arsız bir kurşun omzuna saplanıp kaldı. Bir kurşun bacaklarının arasından geçti, bir diğeri sol kulağının yanından. Anladı ki kurşunlar ve bombalar bu kez işgal için gelmişti kıyılarına. Olduğu yere yığılıp kalırken, gözlerini açtığında baş edeceği şey artık yalnızca açlık ve savaş değildi. Tüm ailesini yitirmenin acıyla esir edilen cılız bedenine, beklemekten yorgun düşmüş kalbi de eşlik etti. "Dönmeyişine kızmayacağım. Eğer bir gün dönersen, beni bulamayacak olmana kederleneceğim. Boynumdaki asker kolyene dokunup hayatta kalacağım ve bekleyeceğim Antoni. Kaderin, bizi bu hengamenin ortasında yeniden bir araya getirmesini bekleyeceğim."
You may also like
Slide 1 of 20
BEYAZ KARANFİL cover
GÜZ SAYHASI cover
HAZAN cover
HUDUT cover
ZİHİN KAPANI cover
ARZELA  cover
KELEBEK ETKİSİ 1-2 cover
Kaçık Asker cover
KURALSIZ cover
𝐀𝐘𝐍𝐈 𝐑Ü𝐓𝐁𝐄  cover
Bir Kadeh Ölüm-tamamlandı cover
Alya Asil  (GERÇEK AİLEM) cover
Solmuş Zambaklar cover
KIYI GÜNEŞİ  cover
YARINI BEKLEYEN GÜNLER cover
ÇAKMA ROMEO ♥ cover
KURŞUN İZİ cover
Acının İzleri (Ölü Doğanlar Serisi #1) cover
MAFYA SAPLIĞI cover
Mesaj | Texting +18 cover

BEYAZ KARANFİL

33 parts Ongoing

Yamaç gibi dik olan Rüzgar ve onunla birlikte savrulan Yaprak'ı. Kimi zaman bir Ateş kadar kızgın, kimi zaman Rüzgar kadar sert. Daima solunda ve soluğunda olan ailesiyle çok küçükken vedalaşan bir çocuk. Ama şimdi... Şimdi her şeyi yeniden yazan bir adam... "Peki bu iş nasıl bitecek? Bu intikam bitecek mi?" "Asla, asla bitmeyecek. Biz bitti desek bile o bitirmeyecek. Ve biz de gerekeni yapacağız. En iyi şekliyle." Karanfil ve Buz Prensin hikayesine hoş geldiniz. Bu bir farklılık hikayesi. Başlangıç: 18.11.2020 (04.06.2021 - farklılık #2) (09.06.2021 - değişik #17) (20.06.2021 - ciddi #4) (22.06.2021 - güven #803) (07.07.2021 - edebiyat #215) (15.08.2021 - roman #75) (17.09.2021 - güzelsevmek #32) (25.01.2022 - karanfil #1) (20.03.2022 - olay #3) (02.03.2023 - değişik #31) (06.01.2024 - yazar #4)