Lise aşkı...Gençliğin baharında tanışmıştık,adı gibi esti geçti.Peki arkasında ne bıraktı giderken? Bir kaç defter sayfası,o defter sayfalarının kuruttuğu bir gül mü? Gerçek gözyaşları mı yoksa? O vardı bir zamanlar,şimdi ondan geriye kalanlar.Belki de bizdik geriye kalanlar,ben,o ve bizim anlamsız aşkımız.Son kez alnıma kondurduğu bir öpücüktü belki de aşk dedikleri,ya da son gülüştü gözlerimin içindeki.
Bir şeyler vardı,anlam vermekte zorlandığım,içinde kaybolup gittiğim.Hepsi,bunların hepsinin bir değeri vardı işte! Öyleydik ki,
"Ya Aşk Derdik,Ya Aşk"Bir ZAMANLAR...
"Ama bilmelisin; Sarraf tüm değerli taşları satar, bir tek Yakut'u kendine saklar."
-
Birbirimizi severek gururumuzu yitirdik, ihtiraslarımızın esiri olduğumuz yerde aklımızı ve korkup uzaklaştığımızda bağımızı yitirdik.
Geri döndük, kazanacağımızı sandığımız her an kaybederek inancımızı yitirdik.
Birbirimizi yitirdik.
Kendimizi bitirdik.
Ve geriye, birkaç hatıradan başka hiçbir şey kalmadı; ama onları da anımsayamıyoruz.
Çünkü çok sevip de yine yenilmekten korkuyoruz.
Fakat onsuz bir savaşın galibi olmak fazlasıyla vahim,
bu yüzden onu sevmek-
Unutmamam gerekli; birbirimizi severek gururumuzu yitirdik, ihtiraslarımızın esiri olduğumuz yerde aklımızı...