" Beni artık eskisi gibi sevmiyorsun sanırım." diye sordum ayak ucumda olan bakışlarımı ona çevirerek. Sağ ayağımın ucuyla eşelediğim toprağı sola doğru ittirip, sağ ayağımı sol ayağımın hemen yanına sabitledim. Arkamda birleştirmiş olduğum ellerimi kollarını bedenimin arkasından dolayarak elleriyle tuttu ve iki elimi de birbirinden ayırarak önüme doğru getirdi. Sıcacık bakan kahve gözlerinin derinliklerinde boğulurcasına bir hisse kapılıyordum. O bana böyle güzel baktığı zamanlar kendimden geçiyordum. İşte yine aynısı oluyordu. " Seni sevmek için sebep mi gerek? Ya da illa seni sevdiğimi söylediğim zaman mı inanacaksın sana olan aşkıma? Biz bunları geçmedik mi sevgilim? Seni sevdiğimi dünyalara duyurmak geliyor içimden. Ama senin güzelliğini farkedipte seni benden alırlarsa ne yaparım ben? Aklıma düştüğün her an seni kaybetme korkusuyla yüzleşmek ne kadar ağır biliyor musun? Hiç aklımdan çıkmadığın için daha da zor. Dünya o kadar acımasız bir yer ki... Ya benden gidersen? Ya seni de kaybedersem? Bırak dünyayı Tanrı bizi ayrı yollara düşürürse sensizlikten deliririm ben Derya. Hâlâ seni sevmediğimi düşünüyor musun gerçekten? Üstelik ben seni alıp en içime saklamak isterken?" Gözlerimden yaşlar akıyordu ve ben onları durduramıyordum. Allah'ım bu nasıl bir kaderdi? "Kestik!" *** Wattpad'de bu isim ve bu kurguyla yazılan ilk kitaptır ve hepsi şahsıma aittir. Aksi bir durumda yasal işlem başlatılacaktır.