Kamelya <Devam Ediyor>

Kahvenin en Koyusu gözleri, acımı geçirmek ister gibi sardı Mavilerimi.
Ama geçmezdi, geçemezdi, içimdeki bu sonu gelmeyen acı.
Yüzüyle tezatlık sağlayan ama bir o kadar da yara almış sıcacık elleri, usulca dokundu, al al olmuş yanaklarıma ve ardından yine aynı yavaşlık ile Araladı Kalın dudaklarını;

- Bakma bana öyle, Dayanamam yakarım burayı.

- Yak o zaman! İçimdeki kasveti, bitmek bilmeyen acımı geçirecekse yansın burası!

O an daha net görmüştüm gözlerindeki acımasızlığı. Öldürme arzusu ve intikam duygusu sarılmış, gözlerinde yuva kurmuştu.

Ama bu sefer benim için yanıyordu harareleri.

Yanağımda bir tüy kadar hafif gezinen parmaklar çenemi kavradı ve daha da yaklaştı yamacıma. Boyumun ona nazaran kısa oluşu eğilmesine neden olmuştu ama bundan şikayetçi değildi biliyordum.

- sana söz deniz gözlü kız! Bu saatten sonra acın acım, intikamın intikamımdır...

Daha adı kulağına okunmamışken, hayin planlar uğruna annesinin koynundan çalınan Deniz gözlü kız ve babasına inat asker olan yiğidin hikayesi.

Ahşena&Yiğit

.
.
.
.
.
.
.