Bir sirkin yöneticisiydim, aynı zamanda sirkte çalışanlar beni baba olarak görürlerdi. Her zaman onları korudum, onları sevdim, onları büyüttüm. Onlarda benim gibiydiler. Zavallı, çaresiz, yalnız..
İnsanlar büyürler ama hiçbir zaman değişmezler. Her zaman aynı düşünce içindedirler. Ama ben insan değilim. Küçüklüğümde yaşadığım olaylar beni değiştirdi, geliştirdi. İnsanlardan korkmak yerine onların benden korkmasını sağladım. İlk başta sirki bu amaçla kurmamıştım. Amacım benimle aynı olan insanları birarada toplamaktı. Ama zaman değişti! İnsanlar bencilleşiyor, kendisi gibi görünmeyen insanlarla dalga geçiyorlar. Onlardan nefret ediyorum ve onlardan nefret ettiğim için intikam alıyorum.
Devamı yakında..
[WATTYS 2022 KAZANANI]
Parmağı omzumun üzerindeki belli belirsiz benlere dokundu. Ardından köprücük kemiğime kaydığında dudaklarım, bir nefese muhtaç kalmış gibi titreyerek açıldı. Koyulaşan bakışlarını gördüğümde göğüs kafesimin içindeki kalbim, hızlı bir takla atmıştı.
"Ne yapacağım ben seninle?" diye mırıldandığında kısa saçımın tutamlarından birini parmağına dolamıştı. Güçlü eli, belimi sıkıca sarıyordu.
Dudakları kulağımın üstüne dokunduğunda titreyen ellerim omuzlarına tutundu. Tüm günahlarım birleşerek bedenimi ve ruhumu ona emanet ettiğinde içimdeki şeytan gülümsedi. Ardından onun dudakları da kıvrıldı ve çenemi kavrayıp ona bakmamı sağladı. Bakışlarımız buluştuğunda; cehennemin tüm ateşleri ikimiz için yandı ve dudaklarından adıma işlenen zehir döküldü. "Vera."
(TAMAMLANDI.)
[14.03.2020 | 14.07.2021]