"Tamam yeter zarar veriyorsun kendine." "Herkes bana zarar veriyor ama, çok değersizim." Dedim. Çeneme doğru akan yaşları eliyle silip yüzümü okşadı. "Hayır, sen çok değerlisin." Çaresizce yüzüne bakıp söylediklerini dinledim. "Artık kimse zarar veremez sana, ben yanındayım. Sen değersiz biri değilsin. Sadece kimse senin kıymetini bilmemiş." Saçlarımı yüzümden çekip gülümsedi. "Bana elini ver, birlikte her şeyin, herkesin üstesinden gelelim." Uzattığı elini bir an bile tereddüt etmeden tuttum. "Artık beraberiz."