Hilal // Son Serzeniş

Kalbime bir kurşun.

Celasun Merzan.

İntiharımın adı buydu.

•

"Benim pusulam daima seni gösteriyor Lâl." dedi tek nefeste dolu gözlerinden bir damla yaş akarken devam etti, "Benim yolum hep sana çıkıyor."

Elini yanağıma koydu hafifçe okşadı, keşke konuşabilsem dediğim dakikalardan biri daha "Sen konuşamasan da ben senin sesini duyuyorum Lâl." dedi içimi okur gibi.

Benim de gözümden bir damla yaş akarken sol elimi yanağına koydum. Başını elime doğru yatırdı, ben de aynısını yaptım.

Şimdi iki sessiz insan olmuştuk.

Hiç konuşmadık belki ama birbirimizi hep anladık.