Sessiz Sokaklar

"Senden sonra dinlemedim o şarkıyı.
Geçmedim, geçtiğimiz ve her ânımıza şahit olan o sokaklardan.
Gidip oturmadım o deniz kenarındaki banka.
Kayalıkların üstünde oturup, kafayı bulduğumuz o günleri yaşayamadım bir daha.
Tanıdığın esnafların adları hâlâ aklımda ama çekindim, geçmedim bile onların önünden.
Sen gittin, bitti her şey.
Sen gittin, ilkbaharda soldu çiçekler.
Sen gittin, çatladı yeryüzü.
Sen gittin, kurudu okyanuslar.
Sen gittin, küstü dünya evrenin bu acımasızlığına ve katı kurallarına.
Sen gittin, ben bir kez daha öldüm."

Kalbi, var olduğu andan beri kırık olan genç kız ve hayatın acımasız yüzünü her seferinde ona tattıran genç adam. Geçmişteki anılar her zaman kalbe batar ve kanatırdı, kana boyardı her yeri. Lekeler geçerdi evet, peki ya izler? İz bırakanlar unutulmaz derlerdi ya, sahiden de öyle miydi? Uzun ve zorlu bir mücadele gerektirirdi hayat. Yaşamak için bedeller ödemek gerekirdi. Yalanlar, gerçekleri saklamazdı, yalnızca örterdi. Kısa bir süreliğine. Merhameti olmayan insandan sevgi beklenmezdi. Tabii sevgisizlik fazlasıyla tadılmadıysa...

Bu hikayede gerçeklikle harmanlanmış hayali dünyada kaybolmaya var mısınız?