MAVİLER EZELDEN YANGIN | YAYINDAN KALDIRILACAKTIR - itssfirefly - Wattpad

MAVİLER EZELDEN YANGIN | YAYINDAN KALDIRILACAKTIR

Reads 380,433
Votes 18,265
Parts 49

Reads 380,433
Votes 18,265
Parts 49

Mature

aksiyon azel aşk baba dram emanet ezel gazel genelkurgu gençkurgu gençkızedebiyatı gizem gurur heyecan hüzün ihanet intikam kurgu kurguolmayan macera mafya romantik romantizm safderun sevda

"Herkes biliyordu; maviler ezelden yangındı."

Kılıç Karaman her şeyi geride bırakarak yeni bir sayfa açmaya çalıştı. Normal bir hayat sürmeyi başarır mıydı bilmiyordu ama artık onun ismini geçirmek istemiyordu sayfalarında. Çocukluğu olan kadınla geçirdiği tüm anıların üzerini karalamaya çalışıyordu. 

O kadın; Gazel Saraç'tı. 

Kılıç Karaman'ın ne yaparsa yapsın unutamadığı, sayfalarından silmesine rağmen kalbinden söküp atamadığı kadındı. 

Geçen bu üç yılda tekrardan bir araya geldiklerinde, onlara karşı sayısız oyun oynandığının farkında değillerdi. Başkalarına rağmen, en çok da birbirilerine rağmen bir olmayı başaracaklar mıydı?

"Geçmişim dikiş tutardı; geleceğimi kanatmasalardı."

♙ MAVİLER EZELDEN MI YANGIN? ♙All Rights Reserved

aksiyon azel aşk baba dram emanet ezel gazel genelkurgu gençkurgu gençkızedebiyatı gizem gurur heyecan hüzün ihanet intikam kurgu kurguolmayan macera mafya romantik romantizm safderun sevda

Table of contents

49 parts

Sign up to add MAVİLER EZELDEN YANGIN | YAYINDAN KALDIRILACAKTIR to your library and receive updates

or

Content Guidelines

You may also like

siyahtan maviye umutlar 1&2 [KITAP OLDU] by _siyahinruhu_

Bu bildiğiniz hikâyelerden değil. Bu yalanlarla mutluluğu aşılamaya çalışan hikâyelerden değil. Bu adeta bir yaşam savaşına benzeyen bir hikâye. Bu iki gencin hayata tutunabilme çabasının hikâyesi. Ayla Akar, on yedi yaşında, kendi halinde bir kız. O ulaşılmayacak bir insan değil, o içinizden biri. O acı duygusuyla tanışan, yaralarıyla büyüyen genç bir kız. Yalancı aşklardan tutun, arkadaşlarıyla geçtiği sınavlara kadar o her gencin çekebileceği acılara göğüs geren bir kız. Fakat içindeki boşluk onun peşini bırakmıyor. Ta ki bir gün biri ona, acılarını bulutlara fısıldamayı öğretene dek. O genç adamla birlikte öğrenir yaralarını sarmayı. Onlar birbirini bulamadan, acıları bulur birbirini. Acıları, birbirlerinin ruhlarına takılır ve orada tutsak kalırlar. Birtakım olaylarla başa çıkmak zorunda kalırlar. Taşlar, ihanetler, geçmiş ve ardı ardına gelen darbeler... En çok geçmiş bırakmaz peşlerini, en çok geçmişin pençesinde takılı kalırlar. Bu olaylar onların yangını körükler fakat onlar birlikte, en çok birbirlerinde yanarlar. Rüzgâr onları savurur fakat onlar birlikte savrulurlar. Hayata tutunamazlar belki de fakat onlar birbirlerinin ellerinden tutarlar ve gökyüzüne uzatırlar ellerini. Onları yıkmaya çalışırlar fakat onlar birlikte inanılmaz güçlüdürler, bilemezler. Bu genç kadın ve genç adam, yaralarını birlikte sararlar. Birbirlerinde bulurlar tek umutlarını, diğerlerini yitirmişlerdir çünkü. Masmavi umutları siyaha çalar fakat kaybetmezler onları. Çünkü onlar, umutlardan beslenerek nefes alan umutsuz birer vakadırlar. Ne dersiniz? Ruhu yaralı iki insan bir araya geldiğinde, ruhlarını ve yaralarını sarabilirler miydi veyahut daha fazla yaraya mı sebep olurlardı savaşmaktan bitap düşmüş bedenlerinde ve ruhlarında? Sevmek yeter miydi birlikte olmaya?

49 by miracledmL

Hiçbir adamın zehirli tenine, tutkudan başını döndürecek kadar uzun dokunmamıştım bile... Ama şu an başı dönen bendim. Bir şarkının notalarını kusan parmakları kadınlığımın duvarlarına dokunduğunda, bataklığa dönmüş bahçemde toprağa bir tohum düşmüştü. Ben Duru Karahan... Şimdi aklınızdan bir sayı tutun. Ama öyle bir sayı olsun ki, hayatınızın geri kalanının hükmünü avucunda taşısın. Ben mi? Evet, ben de tuttum... 49! Duru Karahan | Ege Gür • +18 kısımlar içermektedir. • ?

RESİTAL 03:30 by suveyda_rey

"Sesini sakın çıkarma," derken sesi içinde boğulduğum durumdan daha korkutucu geliyordu. Karnıma sarılı duran elindeki silahı vücuduma değiyordu. "Yoksa olacaklardan bahsetmek istemiyorum." Sesindeki ima ve kesinlik olabilecek her senaryoyu gözümde canlandırmama yetiyordu. Ona ayak uydurdum ve sustum. Arkamızda dolanan birkaç kişiden oluşan insan grubun elinde bir silah olduğunu düşünmüyordum fakat kollarını bana sarmış ve tüm ağırlığımı üzerine alarak bana rahatlama sağlayan adamın elindeki silah hepsinin ölümüne sebep olabilirdi. Kulübede ki adam gibi. "Aferin," dedi giden insanlara bakmak için eğildiği yerden kafasını çekerken. Sonra rahatlayarak alnını başımın yanına yasladı. Koklarcasına nefes çekti ve doğrulup bana baktı. Hızlı nefeslerim avucunun içine hapsoluyordu. Yavaşça elini dudaklarımdan çektiğinde ona dönmemek için kendimi zor tuttum. "Şimdi eve gitme vakti Orman gülü."

EKSTREM by slimgl

Aşkın barut kokan hâli... UYARI! → İncelemekte olduğunuz kitap 16 yaş ve üzeri için uygundur. Olumsuz örnek oluşturabilecek unsurlar içermektedir. → Kitaptaki olaylar, mekanlar ve kişiler tamamen hayal ürünüdür. → (Ç)alıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır! → Kapak tasarımı şahsıma aittir. Şimdiden teşekkürler, iyi okumalar ᥫ᭡ #1 bayrak (18/10/24) #1 düşman (10/10/24) #1 saygı (04/10/24) #1 öfke (12/09/24) #1 ayrılık (08/06/24) #1 wattpad (17/05/24) #1 görev (09/04/24) #1 heyecan (01/11/22) #1 sevgi (29/10/22) #1 gerilim (22/10/22) #1 intikam (03/09/22) #1 hırs (24/07/22)

FEDAİ | ATEŞİN KIZI by aysuyazar

Sayısız kişinin korumalığını yapan Gül Öztürk'e, ülkeye tekrardan döndükten bir vakit sonra yeni bir görev verilmişti. Son görev olduğundan habersizdi. Koruması gereken kişi; Zafir Arslan'dı. Her iki tarafında rızası olmamasına rağmen bu görevin altında yatan sırlar onları birbirlerine mahkum bırakmıştı. Sırları öğrenen Gül Öztürk'ün, Zafir Arslan'ın korumalığını yapmaktan başka bir çaresi yoktur. Fedailiğini yaptığı süre boyunca ortaya dökülen sırlar her iki tarafı da yıpratmaya yüz tutmuştu. "İyi ki benim fedaimsin. İyi ki bu görevi üstlenip beni hep korumuşsun... Ve iyi ki, Ateşin Kızı, benim sana karşı olan ön yargılarımı kırmışsın." Sevdiği adamı korumak için canı pahasına savaşan kadının hikâyesi. Bu hikâye, Gül Öztürk'ün hikâyesi. - 23.11.2021 -

Vefa by Sencak

Geçmişin gölgeleri üstlerinden eksik olmayan Masal ve Giray; aşktan öte görünmez bağlarla bağlı, kendilerinden çok, sevdiklerine ve herkese vefâ gösteren, adaletli iki insan. Geçmişten kurtulduklarını sanırken peşlerinden ayrılmayan, gölge yapan Cem Egemen ve Sezgin Gencer.. Hiç kapanmayan suç dosyası adalet yerini bulana kadar başlarına neler açacak? Bu yolda en büyük destekçileri Gonca ve Poyraz. Bu bir vefâ hikayesi. İyiler ve Kötülerin çatışması.. ✒️✨️ Ailelerin yaptığı tercihler, çocuklarının hayatlarında büyük sonuçlar doğurmuştu. Büyürken içindeki vefayı, iyiliği kaybetmeden yaşayanların ödedikleri bedelin sebebi sadece hayatta olmaları ve adalete tutunup boyun eğmemeleriydi. Ailelerin tercihlerinin sonucunda acıyla büyüyen, vefayı unutanların kendini haklı görmesi başkalarının hayatlarına müdahale etmekte sorun olmamasıydı. Bunların hepsi tercihti. Geçmişten bir haber olanlar, geçmişi unutamayanların kinleriyle öğrenmek zorunda kalacaktır. Yaşanan tüm olaylar aslında birbirine bağlıydı. Hikayede herkes habersizce, tesadüf eseri birbirlerinin hayatlarına dokunmuştu. Bunun bazıları için sonucu hüsran bazılarının için ise mutluluk olacaktı ama önceden olanlar sonrasını nasıl etkileyecekti? Kader herkesin yüzünü güldürmek için bir adım atacak mı? Şans iyilerin, gerçeklerin peşinde olanların yüzüne gülecek mi? Yoksa her şey altüst olduktan sonra tesadüf eseri geçmiş yeniden tekrarlanarak yepyeni bir hayatta tekrardan yaşanacak mı? Ve en önemlisi aşk herkesin değişmesine sebep olabilecek miydi? Kötüler, iyiler, aşklar, acılar. Seçimler, geçmiş, gelecek. Kazanan kim(ler) olacak? Bu kitapta geçen kişi ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Gerçekle bir alakası bulunmamaktadır. -Sencak 2020 Twitter/X: vefawattpadbys

İSİMSİZ by AysegullKasal

Başımı çevirip ona baktım.Gözlerimiz çarpıştı, her şey yitti.Nasıl mı soyundu anılarımız birbirine? Patlamak üzere olan bir trenden sağ çıkmayı başaran iki kişiydik, sayısız yaralar aldık; Hatay'ın dar ve tarihi sokaklarında yan yana yürüyen o iki kişiydik; Suçluyu ararken, soluk soluğa kalan o iki kişiydik. Silahlar ardı ardına ateşlenirken, alevler yükselirken, Hatay sokaklarında delicesine koşan o iki kişiydik.Arabalar patladı. Dumanlar yükseldi.Al ateşlerin ortasına gömüldük.Sadece ikimizi bildik. Gerçeği yitirdik, yıkılışlara doğdu nice günlerimiz. Ama sonra, çok sonraydı kaderin güzelliği.Şirin bir arka bahçedeyiz.Sırtım geniş göğsüne yaslı, elleri belimden geçmiş ve karnımın üstünde. Dizlerimi örten gri şala gülümseyerek bakarken, bana doğru eğilen o kişiydi.Başımı arkaya çevirdiğim an, zaman donuyor, gürültüler susuyor. Bir an sonra, başka bir andayız.Cevap beklercesine bakarken, beni kendisine ansızın çekiyor.Öyle sıkı , sarılıyor ki,nutkum tutuluyor. İçine gömüldüğüm farklı anlar var sonra. Terk edilmiş bir trenin içinde yan yana otururken, kocaman gülümsememe neden olan o kişiydi.Yağmur usul usul yağıyor sonra. Dar ve tarihi bir sokağa bakan küçük bir balkonda, tutkuyla, aşkla öpüştüğüm o kişiydi. Balkondaki çiçek açmış, kucağındayım sonra.Elleri, krem saten elbisemin üzerinden belimi sıkıca sarmış, okşuyor.Gülümsüyorum kapalı gözler ardında.O, huzur sinmiş yüzüme öpücükler bırakan o kişiydi.Niceleri... Kolumun yarısına kadar sargıda olan elim havalanıp, ona doğru uzanıyor. Kelimelerimin ve anılarımın soyunduğu adama.Bu hikayenin sahibine.

Delibal by jsmayonnaise

"Delibal, hem şifa hem zehir."

HARABE by ElifKrkyn_

Kaybolan çocukluğunun kelebeği bir kıvılcımı ateşledi. Kanatları yanan kelebek karanlığa karışmış bir adamın göğsünde uyudu yılarca. Bir çift yeşil göz uğruna yakılır mıydı koca dünya? ... "Gitmelisin. " dedi, büyük bir yıkılmışlıkla. "Hayır." diye itiraz ederken, elimi kaldırıp göğsünde ki kanatları yanan kelebek dövmesine dokundum. "Ben kelebek değilim. Benim yakabilecekleri kanatlarım yok."

Takıntı by mirayywq

"Nefret ediyorum senden anlamıyormusun?"dedim titreyen korku dolu sesimle "Sevemiyorum ben seni olmuyor işte artık vazgeç benden izin ver gideyim"dedim artık bağırmaktan kısılan sesimle gözlerimden yaşlar durmuyordu hıçkırıkların arasında kaybolmuştum...benim isyan etmemin aksine o bana acıyan gözlerle bakıyordu ne kadar acizdim Kolumu tutan elinden kurtarıp kapıya doğru koştum belime sarılan kollar buna mani oldu kafasını boynuma gömerek derin nefes a ldı "Veremem....." "Eğer benden gitmeye kalkarsan seni odaya bile zincirlerim ama izin vermem"dedi korkudan ne yapıcağımı bilmiyordum artık yaşamak istemiyordum bu adamın esiri olmaktan bıkmıştım....

You may also like

Slide 1 of 10

siyahtan maviye umutlar 1&2 [KITAP OLDU] cover

RESİTAL 03:30 cover

FEDAİ | ATEŞİN KIZI cover

siyahtan maviye umutlar 1&2 [KITAP OLDU]

Bu bildiğiniz hikâyelerden değil. Bu yalanlarla mutluluğu aşılamaya çalışan hikâyelerden değil. Bu adeta bir yaşam savaşına benzeyen bir hikâye. Bu iki gencin hayata tutunabilme çabasının hikâyesi. Ayla Akar, on yedi yaşında, kendi halinde bir kız. O ulaşılmayacak bir insan değil, o içinizden biri. O acı duygusuyla tanışan, yaralarıyla büyüyen genç bir kız. Yalancı aşklardan tutun, arkadaşlarıyla geçtiği sınavlara kadar o her gencin çekebileceği acılara göğüs geren bir kız. Fakat içindeki boşluk onun peşini bırakmıyor. Ta ki bir gün biri ona, acılarını bulutlara fısıldamayı öğretene dek. O genç adamla birlikte öğrenir yaralarını sarmayı. Onlar birbirini bulamadan, acıları bulur birbirini. Acıları, birbirlerinin ruhlarına takılır ve orada tutsak kalırlar. Birtakım olaylarla başa çıkmak zorunda kalırlar. Taşlar, ihanetler, geçmiş ve ardı ardına gelen darbeler... En çok geçmiş bırakmaz peşlerini, en çok geçmişin pençesinde takılı kalırlar. Bu olaylar onların yangını körükler fakat onlar birlikte, en çok birbirlerinde yanarlar. Rüzgâr onları savurur fakat onlar birlikte savrulurlar. Hayata tutunamazlar belki de fakat onlar birbirlerinin ellerinden tutarlar ve gökyüzüne uzatırlar ellerini. Onları yıkmaya çalışırlar fakat onlar birlikte inanılmaz güçlüdürler, bilemezler. Bu genç kadın ve genç adam, yaralarını birlikte sararlar. Birbirlerinde bulurlar tek umutlarını, diğerlerini yitirmişlerdir çünkü. Masmavi umutları siyaha çalar fakat kaybetmezler onları. Çünkü onlar, umutlardan beslenerek nefes alan umutsuz birer vakadırlar. Ne dersiniz? Ruhu yaralı iki insan bir araya geldiğinde, ruhlarını ve yaralarını sarabilirler miydi veyahut daha fazla yaraya mı sebep olurlardı savaşmaktan bitap düşmüş bedenlerinde ve ruhlarında? Sevmek yeter miydi birlikte olmaya?