Efsunkâr

Bu hikaye benim, acılarımın yağmuru. Sense o yağmurun bulutuymuşsun. Ben bilmiyordum ama sen biliyormuşsun. Şimdi o üzerime akıttığın yağmurdan daha acısı; senden gelen herşeye razı oluşumdu.

Acıysa, seninle. Ağlamaksa, seninle. Kinse, seninle. Sevgiyse, aşksa, nefretse... Hepsine seninleydim. Sen beni bir boşluktan alıp kendi içine hapsederken, içimde ne varsa yakıp, yıkacağını biliyormuşsun.

Şimdi sadece öfke ve hüzün.
Ama artık ne senle ne de sensiz.
Öyle yarım, öyle hiç.