Garip kız ,onun gibisini belki ilk defa görüyordum her şey farklıydı .İlk defa bu kadar inceliyorum onu gibilirini ilk defa bu kadar yakındı bir kaç adımlık uzaktaydı ve ben ona bakıyordum.
Bir adım attı ,bir adım daha ,bir adım daha
Durdu.
"Yaralısın"
Evet yaralıydım.Sol yanım enkazdı ,yok oluşumdu ,depremimdi şimdi ise geçmişim
"Sende yaralısın.Ama beyinden"
Hafif bir tebesüm etti dişleri biraz görebiliyordum ama çok güzel olduklarını irfan haykırıyordular resmen.Bir tebessüm bu kadar mı güzel olabilirdi ,o çok güzeldi basındaki örtü her şeyine ahenk katmış güç vermiş sanki.
" bana bunu söyleyen ilk kişi değilsin"
"Ah ne kadar üzucu ilk olmak isterdim"
Tekrar bir adım attı ama bu sefer ilk adımda durdu işte şimdi dibimdeydi ve daha yakından görüyorum,tekrar tebessüm etti bu sefer o dişlerini göremedim.Tebessümünü soldurup.
"İlk olman için benden önce burada olmalıydın,"
Ahhh işte bunu kesinlikle istemezdim.
iki kızın hikayesi.
Bir insan aynaya baktında ne görür kendini , onlar ise birbirini görür.
Yetişkin okurlar için uygundur!
Bir Mahalle Hikâyesi...
Çok daha fazlası...
✨
"Bak bana," diye fısıldadı. Dudaklarının arasından çıkan sıcak nefesi benimkilere dokundu. "Bir kere bana eskisi gibi baksan..." yalvarır gibi çıkan sesinin tonuyla tüm iradem dağıldı.
"Bırak lütfen," derken gözlerimi kapattım. Elinin birini kaldırıp parmaklarını usulca yanağımda gezdirdi ve çeneme doğru indi.
"Adımı söylemiyorsun artık," dedi dişlerini sıkarak. "Fark etmem mi sanıyordun?"
Soru soruyordu ama benim buna verecek bir cevabım yoktu.
"Senin dudaklarından dökülmesini istediğim öyle çok kelime var ki..." Eğilip anlını anlıma yasladı. Bu kadar yakınken tek nefesi paylaşıyor gibiydik. Onun aldığı soluk, benim dudaklarımda kayboluyordu. Benim sıklaşan nefeslerim ise sanki onu canlandırıyor gibiydi.