Bir gün gözünü açıyorsun ve dünde kalan insanlar aslında sadece orada kalmışlar. Bugün yoklar. Yeri göğü dolanıp, yedi kat el aranıp da bulamadığınız birisi var. Yaşadığınız o güzel zamanlar sonuna kadar gerçekti ama sonsuza dek süremedi. Bu, yaşamı alt üst eden ve akıl sağlığını yitirme noktasına daha da yaklaştıran bir durumdur. Yitirilen tüm umutlar tekrar oluşuverir aniden? Gerçekten geçmişten kalandan ise o? Tüm her şeye rağmen ona sımsıkı tutunursun. Çünkü hala uzakta atan o kalbi hissedersin. Peki hislerinde ne kadar haklısındır? Veya gerçek soru şudur: artık geçmişte kalanı tutup bugüne çekmek isteyecek misindir?