Normal bir gün gibi başladık güne. Normal bir Pazartesi günü gibi. Okula giderken olanlar karşısında olabildiğimiz kadar güçlü kaldık ama Tanrıça olduğumuz gerçeğine bir türlü inanamıyorduk. O kaza olmasaydı yine buraya gelecek miydik? Neden bizi seçtiler ki? Bunun getirdiği sorumluluklar ne? Sorular beynimizin içinde dolanıyordu. Bu bir ödül müydü? Neyin ödülüydü ki? Tüm bu soruları bir kenara atmalıydık. Zorla da olsa buraya alışmak, güçlü kalmak zorundaydık. Tanrıçalar insanlara yardım etmez miydi? Şuan bizim yardıma ihtiyacımız vardı.