ဇာတ်ဆရာအလိုကျ

လူ့ဘ၀က ဇာတ်ခုံတစ်ခုနဲ့ ပမာတူသည်ဟူသော အဆိုရှိ၏။

ကံကြမ္မာ စီမံလေသော လူ့ဘ၀နှင့် ဇာတ်ဆရာ‌ စေညွှန်လေသော ကကြိုးတို့ဟာ အသွင်ပမာတူညီ၏။

သောင်းပြောင်းထွေထွေ ပွေလီစုံလင်လှသော ဇာတ်ကို မရိုးအီနိုင်အောင် ကပြရ၏။
အလွမ်း အဆွေး အရယ် အပြုံး ပိုင်နိုင်ကျွမ်းကျင်စွာဖြင့် ‌တင်ဆက်ရ၏။
လက်ခုပ်ဩဘာသံ ညံနေသည်ဖြစ်စေ ပြစ်တင်ဆဲဆို ဆူပူကြသည်ဖြစ်စေ မရပ်မနား ဆိုညည်းတေးသီရသည်သာ။

ဇာတ်ဆရာအလိုကျ ဇာတ်ခုံထက်၌ အချိုးအဆကျနစွာ ဖျော်ဖြေတင်ဆက်ရသည်က ဇာတ်သဘင်သည်၏ မလွှဲရှောင်နိုင်သော တာ၀န်တစ်ရပ်‌ဟု ဆိုပါမူ...

ကံဇာတ်ဆရာ၏ အလိုကျ လက်မခံလို၍မရ၊ ရှောင်ဖယ်၍မရ၊ ရေးမှတ်ထားပြီးသား အော်ပရာတစ်ပုဒ်လို တသွေမတိမ်းဖြစ်ပျက်လာသည်ကို ထွေးပွေ့ယူငင်ရသည်က လူ့ဘ၀ပဲဖြစ်တော့သည်...။