RÜZGAR

Reads 5,809
Votes 220
Parts 48

Reads 5,809
Votes 220
Parts 48

acı aile ayrılık aşk deniz emek evlilik karadeniz kavuşma kurgu macera mutluluk romantik romatizm rüzgar sevgi yabancı

RÜZGÂR
Gidecektim.
Kafama koymuştum. 
Nereye bilmiyordum ama gidecektim işte. 

CİHANGİR
Âşık oldum, nasıl olduğumu bile bilmeden.

Okuyan lütfen  ne düşündüğünü de yazmaktan çekinmesin;)All Rights Reserved

acı aile ayrılık aşk deniz emek evlilik karadeniz kavuşma kurgu macera mutluluk romantik romatizm rüzgar sevgi yabancı

Table of contents

48 parts

#183kavuşma

Content Guidelines

You may also like

"Nefret ediyorum senden anlamıyormusun?"dedim titreyen korku dolu sesimle "Sevemiyorum ben seni olmuyor işte artık vazgeç benden izin ver gideyim"dedim artık bağırmaktan kısılan sesimle gözlerimden yaşlar durmuyordu hıçkırıkların arasında kaybolmuştum...benim isyan etmemin aksine o bana acıyan gözlerle bakıyordu ne kadar acizdim Kolumu tutan elinden kurtarıp kapıya doğru koştum belime sarılan kollar buna mani oldu kafasını boynuma gömerek derin nefes a ldı "Veremem....." "Eğer benden gitmeye kalkarsan seni odaya bile zincirlerim ama izin vermem"dedi korkudan ne yapıcağımı bilmiyordum artık yaşamak istemiyordum bu adamın esiri olmaktan bıkmıştım....

Yaren ♡ Bedirhan

Âşıklar Mahallesi *TAMAMLANDI* by BskGnclr

30 in #GENERAL FICTION 28.11.16 *Kitap oldu* Genç kız elindeki kolileri güçlükle taşırken kendisi yaşlarında esmer bir kız ona yaklaştı. "Merhaba, Oya ben. Mahallemize hoş geldin! Anlaşılan yalnızsın?" Anlayışla başını salladı genç kadın. "Memnun oldum Oya. Mahalleniz çok güzelmiş, tıpkı adı gibi," diye mırıldandı kız. Oya içtenlikle gülümsedi. "Merak etme yakında yalnız kalmazsın." Genç kadın şaşırdı. "Neden?" "Çünkü çok eski bir rivayete göre âşıklar mahallesinde oturan hiç kimse bekar olmazmış. Ya mutlu bir evliliği olurmuş yada birbirine âşık, sevgililer. Buraya gelen bütün bekarlar en geç iki seneye evlenmişler. Benim de sevgilim var mesela. Yakında seninde olur. " Böyle şey mi olurdu? Herhalde saçmalıyor diye düşündü genç kadın. "Saçmaladığımı düşünüyorsun değil mi?" Kız, acaba sesli mi düşündüm, diye geçirdi aklından. "O zaman önce kolileri yerleştirmene yardım edeyim sonra da bana geçip yemek yiyelim ve sana birkaç şey anlatayım, tamam mı?" Olumlu anlamda kafasını salladı genç kadın. "Bu arada adın neydi?" Doğru ya, adını söylemeyi unutmuştu. Bu kızın neşesi oldukça bulaşıcıydı. "Adım, Cennet."

Lütfen Benimle Evlen / Davetsiz Aşklar ~ 1 by pembe_kalem

Bir sene içinde hamile kalmazsa bir daha asla anne olamayacağını öğrenince Aslı'nın önünde iki seçenek vardı; durumu kabullenip kaderine razı gelmek ya da hemen evlenip hamile kalmak. Bir kadına verilen en güzel özelliği kaybetmek istemeyen Aslı, ikinci seçeceği seçti. Nasıl olsa bir sevgilisi vardı ve onun yanında olurdu? Fakat beklemediği bir şey oldu ve sevgilisi onu yüz üstü bırakarak, terk etti. Anne olmak isteyen Aslı'nın artık tek bir seçeneği vardı; acilen uygun bir aday bulup evlenmek. Bunun için en doğru aday da ünlü iş adamı Onur Güral'dı. Aslı asla evlenmek istemeyen bu adamı evliliğe nasıl ikna edecekti? *** "Benimle evlen" "Ne?" "Lütfen benimle evlen" "Sen ne saçmalıyorsun?" Aslı da gerçekten saçmaladığının farkındaydı ama başka çaresi yoktu. O lanet kontrolden sonra yapacağı hiçbir şey kalmamıştı. "Bak biliyorum saçma ama benim bir bebeğe senin de özgürlüğüne ihtiyacın var. Sen bana bir bebek ver, ben de senin istediğin özgür hayatı yaşamanı sağlayayım" dedi. Onur işte şimdi bu kızın bir deli olduğuna emin olmuştu! ****

"Beraber olamayız, biliyorsun." Omuzlarımı gevşetmiştim. Yüzünde muzip bir gülümseme oluştu. "Neden?" Kırılmıştı. Kaşlarını çatmıştı, ama mavi gözlerinde anlamlı bir şeyler parlıyordu. "Kalbini kırarım diye mi? O yüzden mi? Senin kalbine bir şey olmasın diye şu an benim kalbimi mi kırıyorsun yani?" Bakışlarımı sevdiğim adamın mavilerinden çektim. Kollarını benden ayırmıştı. Birkaç adım geri gitti. Kapıya doğru dönüp gidecekken dudaklarımı açtım ve beklenmedik halde, o cümleyi söyledim. "Çünkü seni kandırıyorum." üniversite⩩ gençyetişkin⩩

Mahallenin başında ki duvarda yazılıydı o yazı ve yıllar geçse de silinmemişti hiç. Ne yağmurlar yağmıştı o duvarın üzerine kaç kış geçmişti kaç bahar ve Mahir dikilip de karşısına her okuduğunda yanan yüreğine öfkeliydi. "Derya'sına kavuşamadı Mahir." ** "Sevmeseydin beni! Bütün mahalle senin yüzünden bana düşman oldu zaten. Kendi ailem bile senin yüzünden kapıya dışarı etti beni-" Kız konuştukça Mahir'in içinde bir şeyler kopuyordu. Hırsla tuttu kızın bileğinden kendine doğru çekerken bir anda mahallenin ortasında olduklarını bile unutmuştu. Sesi zehir gibi acı ve sessizdi. "Unutmak için kaç gece o sokak lambasında sabahladım bilmiyorsun sen. Ben söyleyeyim Derya, sokak lambasının ışıkları 7:04 de sönüyor ama sen sönmedin içimde."

Hiç kapanmamak üzere açılan yaralar, kanamaz. İz bırakır. Ve o iz sonsuza dek geçmez, Yanı başında kalır.

Güzel, genç bir kadın.... Onun hayatına hiç beklemediği anda giren bir adam.... Genç adamın hayatından çıkmak istemeyen eski sevgili.... Yeni bir çevre, yeni bir iş, yeni bir ev, yeni bir komşu.... Onlar için yeni hayatlarında her şey çok güzel gidiyordu. Taa ki o güne kadar.... Kimseye güvenmeyin, arkanızı kollayın ve ayaklarınızı yere sağlam basın. Benden söylemesi.... Nefesinizi tutarak okuyacağınız bir gizem / gerilim hikayesi. İlk Yayım Tarihi: 19.12.2018 Tamamlanma tarihi: 22.12.2019

"Delibal, hem şifa hem zehir."

Karanlık odanın köşesinde tek başına ağlayan kız çocuğu büyümüş ve artık genç bir kadın olmuştu. Diğer çocuklar gibi bez bebek tutamayan o elleri şimdi ise silah kavrıyordu. Kimse ondan kaçmıyor, hatta yardım dilenmek için ayağına kapanıyordu. Çünkü artık büyümüştü. Karanlıktan korkan o kız çocuğu yalnızca geceleri nefes alabiliyordu artık. Yalnızca geceleri kendi olabiliyordu. Çünkü artık karanlıkta bir başına değildi, çünkü artık kalbine üflenen nefesin sahibi ellerini tutuyor, onu bırakmıyordu. Regina... Hükmettiği geceye mühürlediği sözünü tutma zamanı geldiğinde silahındaki tek kurşunun hedefi de onu karanlığa hapseden babası olacaktı. Çünkü artık Regina'nın korkacak hiçbir şeyi kalmamıştı.

Takıntı

"Nefret ediyorum senden anlamıyormusun?"dedim titreyen korku dolu sesimle "Sevemiyorum ben seni olmuyor işte artık vazgeç benden izin ver gideyim"dedim artık bağırmaktan kısılan sesimle gözlerimden yaşlar durmuyordu hıçkırıkların arasında kaybolmuştum...benim isyan etmemin aksine o bana acıyan gözlerle bakıyordu ne kadar acizdim Kolumu tutan elinden kurtarıp kapıya doğru koştum belime sarılan kollar buna mani oldu kafasını boynuma gömerek derin nefes a ldı "Veremem....." "Eğer benden gitmeye kalkarsan seni odaya bile zincirlerim ama izin vermem"dedi korkudan ne yapıcağımı bilmiyordum artık yaşamak istemiyordum bu adamın esiri olmaktan bıkmıştım....

More details