BEGONYA ÇİÇEĞİ

"Ben çok korkuyorum." dilimden dökülen, lakin ruhumun heran yaşadığı bu cümle, beni içine hapis etmişti resmen.

"Ben senin yanın da olduğum sürece, kimsenin sana zarar vermesine izin vermem, korkma."

Güven duyduğum sesinin kulaklarıma dolmasıyla, bir iki adım atıp önünde durdum.
"Beni bırakma olurmu? Hep sev."

Sığınabileceğim tek liman Alihan'ken, benden gitme düşüncesi, göğsüme koca delik açıyordu.

Oturduğu zümrüt rengi koltuktan ayağa kalkıp, ellerimi sıkıca tuttu. Mavilerime diktiği kahveleri, bir çok şey bana anlatırken, bakışların da gördüklerimi kulağıma doğru eğilerek fısıldadı.

"kendimi bırakırım, seni yine bırakmam. Kendimi sevmem, seni yine severim. Sensiz bir an bile düşünmediğim bu hayatta, böyle şeyler düşünerek kendine eziyet etme."

Duyduklarımla mutluluk göz yaşlarım bir bir akarken, elleriyle yüzümü avuçlayıp sildi. Dudaklarıma bıraktığı sevgi dolu bir öpücükle, dudaklarımdan kopmadan fısıldadı.

"Seni seviyorum..."