'Ellerimi kot ceketimin ceplerine yerleştirdim, yaslandım banka iyice ve hiç bir şey düşünmemeye çalıştım. Gözüm önümde duran mendile takıldı. Ardından mendili tutan kesilen ele, en son da bana bakan koyu, ela gözlere. Hiç bir ifade göremedim o yüzde. Garip hissettim.'
Merhametli ve bi o kadarda sert bu adamın yürümeye olan sevgisi.
Bırak soğukta hava iyi iken bile yürümeyi dünyanın en zor işi imiş gibi gösteren bu masum kız...
Onlar zıt, aynı zamanda benzer iki karakter;
Hayat onları bir türlü kavuşturmayıp aksine ikisini uzağa iterek işleri daha da zorlaştırıyor. İntikam yolunda yürüyen Acar, huzura ulaşmak için yürüyen Almila. Bakalım bu iki karakterden hangisi yürüyüp yolu bitirecek yada zoru başarıp el ele bitirebilecekler mi? Bu zorlu yolu..!
"Ne zaman kızarırsa o yüzün, bakmaya doyamıyorum... Al yanaklı kız."
[09.11.2021 #1- hüzün]
[23.11.2021 #1- gizem]
[13.01.2022 #1- acı]
[18.02.2022 #1- life]
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."