Yine aynı kabus, yine öldüğümü düşündüğüm bir gece, yine bir kriz. Farklı olan tek şey krizimde yanımda olan kişiydi... Yenilmez derlerdi ona, bana ise adımın anlamı olan cennet bahçesi. Kim bilebilirdi onun bana yenilip hayatımdaki cehennemi körükleyeceğini. Biz bu hikayemizde her şeyi başımıza yıkan iki kişiydik. Üstümüze yıktığımız taşları geri yerine koyabilecek miydik? En önemlisi biz yaşadığımız ve yaşayacağımız şeylerin üstesinden birlikte gelebilecek miydik?