«Թե՛ բարին, թե՛ Չարը նույն դեմքն ունեն, ամեն ինչ կախված է նրանից, թե երբ կկանգնեն մեզնից յուրաքանչյուրի ճանապարհին»
Երկարատև դադարից հետո որոշեցի վերադառնալ սիրելի զբաղմունքիս՝ գրել եմ ուզում։ Կյանքը մեզ ստիպում է մեկ՛ հրաժարվել, մեկ էլ ամուր կառչել ինչ-որ բանից,որը փրկում է մեր հոգիները, տալով լիցքաթափվելու հնարավորություն, տարորինակ, բայց հաճելի զգացմունքներ նվիրելով, այն շարժի է գցում մեր սիրտը և ստիպում արագորեն զարկելով ապրել ու ապրեցնել մեր անզգա հոգին։Իմ մտքերն եմ ուզում կիսել պատմվածքների տեսքով,որը նվիրում եմ ընթերցողիս միգուցե գտնի նա իր կյանի ճիշտ ճանապարհը մտքերիս տեղատարափում։
Կան զգացմունքներ որոնց մասին խոսել է պետք և կան զգացմունքներ որոնք գործել է պետք, որոշողը դու ես, բայց շտապիր ժամանակը սլանում է առանց հաշվի առնելու քո զգացմունքը...Ախ Այդ՛ Զգացմունքը։
Հեղինակ՝ Մերի Հովսեփյան.