Yağmur Altındaki Düşünceler

Dışarıda , sevgilisi tarafından terk edilmiş bir kadının ağlarken döktüğü gözyaşları gibi yağmur yağıyordu. Ama o , dışarı çıkıp tek başına dolanmayı kafasına koymuştu. Kapşonunu taktı , gözlerini az kısıp etrafına baktı ve yürümeye başladı. Cebinde geçmişte yaşadığı acıları az dindirsin diye sigara bulunduruyordu. Cebinden sigarasını çıkardı ama ateşi yoktu. Az etrafa bakındı çevresinde kimseyi göremedi. Sokaklar yetim bir çocuğun kalbindeki sevgi kadar boştu. Sigarasını cebine koydu ve yürümeye devam etti. 

Az düşünceliydi. Ne düşünüyordu bu boşalırcasına yağan yağmurun altında ? Sevdiğini mi ? Geçmişte yaşadığı başarısızlıklarını mı ? Yoksa kalbinde büyük yaralar açmış olan anılarını mı ? Dışarıdan bakıldığında anlaşılmıyordu. Yolda yürürken birden yol ikiye ayrıldı. Az durdu. İki yola da baktı. Biri sevdiğinin oturduğu sokağa çıkıyordu. Diğeri ise gereksiz insan kalabalığının olduğu sokağa. Fark eder miydi onun için? Bence ediyordu çünkü fark etmese o kadar düşünmezdi. Acaba sevdiğinin oturduğu sokağa çıkan yoldan mı gidecekti? Onu görme ihtimalini mi düşünüyordu? Görse ne olacaktı ? Sevdiği boynuna mı atlayacaktı hiç bir şey olmamış gibi ? Ya da göz göze mi geleceklerdi ? Belki göz göze gelme ihtimalini düşündüğü için hala hangi yoldan gideceğine karar verememişti. Diğer yolu seçse ne olacaktı ? İnsan kalabalığının olduğu bir sokakta sosyal mi olacaktı ? Yoksa sevdiğini unutturacak başka birini mi bulacaktı ? Biraz daha durduktan sonra insan kalabalığının olduğu sokağa doğru yöneldi. Çünkü çakmağı yoktu ve birinden çakmak alıp sigarasını yakmalıydı ki sevdiği ile olan anıları aklına gelsin.

Yağmur dinmeye başlamıştı. Yağmurun azaldığını gören insanlar şemsiyelerini kapamıştı. Yağmurdan korkuyorlar mıydı ? Yoksa temizlenmeyi mi istemiyorlardı? İsteseler de yağmur sadece bedenlerini temizleyebilirdi . Çünkü yağmur, yalanları , sahte gülümsemeleri , iki yüzlülükleri ve daha bir çok pis insan davranışlarını temizleyebilecek kadar kudretli değildi.