★ASKIDA★ "Baba, orada mısın?" Küçük kız heyecanla konuşmuştu. "Gün ışığım? Neden buradasın, Andrea ile birlikte evde olman gerek." Sesindeki endişe kırıntılarını sezmişti küçük kız. "Peggy teyze dedi ki, James amcanın yanına gidebilirmişsin." Kafasını hızla iki yana salladı, babasının göremeyeceğini biliyordu fakat hissedeceğine adı kadar emindi. "James amcam haftalardır yok, onu özlüyorum. Ve senide özlemek istemiyorum." "Daha önce sözümü tutmadığımı gördün mü?" Vanessa kaşlarını çattı. "Hayır." Steve burukça gülümsedi, kızına ilk defa tutamayacağı bir söz veriyordu. "Sana söz veriyorum, görevim biter bitmez yanına geleceğim. Gece en sevdiğin masalı anlatıp yanında yatacağım." Vanessa heyecanla yerinde kıpırdandı fakat bir şeylerin ters gittiğini anlamıştı. "Pazar günü favori dondurmacımıza gidip dondurmada yeriz öyle değil mi?" Steve'in gözünden bir damla düştü. "Evet bebeğim, ona da söz veriyorum. Söz veriyorum pazar günü favori dondurmacımızda dondurma yiyeceğiz." Uçak yere yaklaşırken mikrafona garip sesler geliyordu. "Baba, baba! İyi misin?" Steve sonunun geldiğini düşündü. "Peggy, O-o Vanessa Andrea'ya emanet tamam mı? Essa sakın Andrea'yı üzme." Küçük kız bir şeylerin yanlış gittiğini anladı. Titrekçe bir nefes verdi. "B-baba, seni seviyorum. Lütfen sözünü tut." Steve'den gelen sesler biraz daha arttı. "Gün ışığım, bende seni seviy-" Yüksek bir sesle bağlantı kesilmişti.