ÖLÜM KOKAN SEVDALAR
Yıllar öncesinin, gelmişin ve geçmişin, hatta geleceğin şüphesinden kurtararak kendimi. El açtığım "Rabb"e şükrü yemin bilerek. Daim olmayan bir ömrün ucundan tutarcadına ellerim. Hayal ettiklerimi gerçekleştirdikçe, yaptıklarımdan ötürü gurur duyuldukça, bilhassa hatıralara yer edindikçe, gelen huzurun sözleri tüm bunlar.
İnanmayanlara, bir gelecek vaad etmeyenlere, mutsuz bir çehre üzerine mutluluklar kuranlara ve dahası; yıkılmayan umutlar dünyası adına.!
Yaşadığım kapkara dünyanın penceresine ışıklar saçmak için. Ve and olsun ki benim sadece "birgün" üm var dediğim zaman parçasına dayanarak. Yine o bir gün de, asılsızca çekip gidilmişlikleri haddinden fazla yâd edercesine. Hüznü ve öfkeyi biraraya getiren ne kadar duygu varsa, ruhumca yaşar gibi.!
Gözlerinde yaşattığım onlarca sevgi sözcüğünü bir kenara atıp, el açtığım duaların her birinden kendini soyutlayan vefa yoksunu mutluluklara sözlerin kifayeti. Manalı yahut oldukça manasızca. Gurursuzca ki, fark
Buraya bak cılız okur. Senin geçirdiğin tüm o uykusuz geceler gibi yüzyıllar geçiren Carryhall Lisesi öğrencilerine bak. Bak ve elindeki loş telefon ışığıyla korunmaya çalıştığın gecelerin bu muhteşem yaratığını gör. Bana bak. Ben insan hayatlarını yazdım ve mürekkep olarak kan kullandım. Bana bak ve geceleri güvende olduğuna dair tüm ümitlerini kes!
"Zehir vücudumda yayılırken, okulun ilk günü Leia'nın bana '' Senin başlayacağın okulda hayaletler gezip öğrencileri öldürüyormuş. Ya sana bir şey olursa?'' dediği an aklıma geldi. Artık hayaletlere inanıyordum..."