GEÇMİŞTEN BİR GÜN SONRA GELECEKTEN BİR GÜN ÖNCE

intikam soğuk muydu, sıcak mıydı? İntikam ne soğuktu ne de sıcaktı. İntikam kirliydi, cinayeti işleyenlerin kanlarıyla harmanlanan banyoda cesetlerin yıkanıp, soğuk bedenlerinin sarıldığı sıcak toprak kirdendi. Ellerindeki kuru sıkı silahlar tamamen korkutmak içindi.

Asıl silahlar olmayan ciğerlerinde taşıdıkları acımasız çakılardı. O çakılar tam arkalarını döndükleri anda sırtından saplanan bıçaklar değildi, onlar insana hiç fark ettirmeden direk yüzüne darbe indirilen keyifli dürtülerdi. Çünkü adları kadar eminlerdi. O bıçağın yüzde bıraktığı izi herkes görürdü. Ama sırtındaki izi sadece kendi görürdü, birde göstermek istedikleri.

Hiçbir tereddüt onların ruhunda olmamalıydı, lakin eğer olduysa işte bu onların sonuydu. Bu bir zafer savaşı değildi. Bu bir zihin savaşıydı. Zihinlerini kontrol altına alamayanlar şüphesiz kaybetmişlerdi. Taraflar beyinlerinde saklayıp, katranların aralarına sardıkları ucu çamura bulanmış beyinleriydi.

Bu tarafsızlığın acılı sembolüydü. Acısı sadece kaybedenlerin zihinlerine damgaladığı bir dövmeden ibaret sananlar, zihinlerini kaybedenlerdendi. Bu bir kan davası değildi. Bu cinayetlerin işlendiği savaşlardan da değildi. Bu kadavraların cansız bedenlerinde taşıdıkları zihinlerin savaşıydı.

Geçmişten bir gün sonra da gelecekten Bir gün önce de bitmeyecek tek savaşı cansız cesetlerin verdiği ölüm savaşıydı. Onların savaşı bedenlerin kenarda seyirci olarak katıldığı ruhların keskin ve acımasız savaşıydı. Bedenlerin bir sınırı olurdu ama ruhlar... Onların bir sınırı yoktu. Bu yüzden en acımasız olanı da yoktu, hepsi en acımasız olanıydı.

Acıma duygusu bile acımasızlığa kavuştuğunda işte o gü