NİRANDA BİR CEMRE

hayatımızdaki tek gerçek hiçbir şeyin gerçek olmadığıydı.Sadece birer ihtimaldik.
Senin nefes alıyor olman yaşadığını mı gösterirdi?
Beni buna inandıramazsın, ellerimi tutan ellerin gercekmi diye kendimi çimdiklemeyeceğim. Çünkü bu sadece canımı yakar. senin bana bakan gözlerinin sahte olmasının canımı yakması kadar yakmaz ama. Bu kalbimde ki feryatların sesi olabilir mi? bence olamaz çünkü kalbim ses çıkarmıyor. Dudakların, ah o arasında türlü katranların ilmek ilmek saklandığı ve seni her öptüğümde nefesimin kesildiği dudakların. Panzehiri yine senin gözlerinde sakladığın, dudaklarının arasındaki zehir. Bileklerinde ki yaraların sebebi ben miyim. Ah, yanılıyorsun sen kendi beyninde beni öldürüp, yaratıyorsun ve ben buna mani olamıyorum. Narin parmaklarının yüzümde bıraktığı hissi sadece ben hissedebiliyorum. Ben yaşamıyorum sevgilim, sen ölüsün. Nefesin yüzüme her değdiğinde kafam geriye kaçıyor ve yastığım uzerindeki keskin bıçak daha çok deşiyor damarlarımı. Sen bunu görmüyorsun ya da görmezden geliyorsun. Sana kızamıyorum çünkü varlığın yok, varlığım yok. sen bunu anlayana kadar aşık oluyorum ve sen bunu anlayınca gidiyorsun. Sana bir elveda bile diyemiyorum. Çünkü yoksun. İçimde kalmasın diye içimden ediyorum vedamı, sen bunu hissetmiyorsun bile...